دانمارک-نروژ
دانمارک-نروژ (به دانمارکی و نروژی:Danmark–Norge ؛آلمانی:Dänemark–Norwegen) دولتی مستقل تاریخی بود که از پادشاهیهای نروژ و دانمارک و وابستههای نروژ یعنی جزایر فارو، گرینلند و ایسلند تشکیل شده بود. به دنبال فروپاشی اتحاد کالمار در ۱۵۲۳ میلادی، دو پادشاهی دانمارک و نروژ در ۱۵۳۷ میلادی به یکدیگر پیوستند. پادشاهی دانمارک-نروژ تا سال ۱۸۱۴ میلادی ادامه یافت.
دانمارک-نروژ Danmark–Norge Denmark Norway | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۵۳۷–۱۸۱۴ | |||||||||||
نقشه دانمارک-نروژ در ۱۷۸۰ | |||||||||||
وضعیت | اتحاد شخصی | ||||||||||
پایتخت | کپنهاگن | ||||||||||
زبان(های) رایج | اداری: به صورت دورهای دانمارکی یا آلمانی در اسناد اداری استفاده میشد. زبانهای اصلی غیراداری (فقط مناطق اروپایی): نروژی, ایسلندی, فارویی, فریسی, سامی و زبان آلمانی پایین. زبان پژوهشی: زبان لاتین | ||||||||||
دین(ها) | لوتران | ||||||||||
حکومت | پادشاهی مطلقه | ||||||||||
شاه | |||||||||||
• ۱۵۲۴–۱۵۳۳ | فردریک اول | ||||||||||
• ۱۵۸۸–۱۶۴۸ | کریستیان چهارم | ||||||||||
• ۱۶۴۸–۱۶۷۰ | فردریک سوم | ||||||||||
• ۱۸۰۸–۱۸۱۴ | فردریک ششم | ||||||||||
دوره تاریخی | Early modern Europe | ||||||||||
۶ ژوئن ۱۵۲۳ | |||||||||||
• فروپاشی اتحاد کالمار | ۱۵۳۷ | ||||||||||
۱۴ اکتبر, ۱۶۶۰ | |||||||||||
۱۴ نوامبر, ۱۶۶۵ | |||||||||||
• پیمان برومسبرو | ۱۳ اوت, ۱۶۴۵ | ||||||||||
• پیمان روسکیلد | ۲۶ فوریه, ۱۶۵۸ | ||||||||||
• پیمان کیل | ۱۴ ژانویه, ۱۸۱۴ | ||||||||||
• کنگره وین | سپتامبر ۱۸۱۴ – ژوئن ۱۸۱۵ | ||||||||||
مساحت | |||||||||||
۱۷۸۰ | ۴۸۷٬۴۷۶ کیلومتر مربع (۱۸۸٬۲۱۶ مایل مربع) | ||||||||||
جمعیت | |||||||||||
• ۱۶۴۵ | ۱۳۱۵۰۰۰ | ||||||||||
• ۱۸۰۱ | ۱۸۵۹۰۰۰ | ||||||||||
واحد پول | |||||||||||
| |||||||||||
امروز بخشی از | |||||||||||
|
پایتخت این سرزمین، کپنهاگن در مرکز دانمارک بود که مرکز سیاسی و اقتصادی آن به شمار میرفت. برخلاف برخی از دولتهای متحد در آن زمان، دانمارک-نروژ در واقع از دو سیستم اداری جدا تشکیل شده بود ولی در انتها به یک فرمانروا ختم میشد.
امپراتوری مستعمراتی
دانمارک-نروژ به عبارتی، یک امپراتوری مستعمراتی نیز بود. در ابتدا این مستعمرات شامل جزایر فارو، ایسلند، اورکنی، گرینلند و شتلند میشد اما از قرن ۱۷ میلادی به بعد، مستعمراتی در آفریقا، هند و ناحیه کارائیب نیز برپا شد.
در هند
دانمارک-نروژ از قرن ۱۷ تا ۱۹ میلادی چندین نقطه مستعمره در هند برپا کرد از جمله: شهرهای ترانکوبار و سرامپور. البته این شهرها در ۱۸۴۵ به بریتانیا فروخته شدند. آخرین مستعمره دانمارک در هند، جزایر نیکوبار بود که آن هم تا ۱۸۶۹ به بریتانیا داده شد.
در آفریقا
دانمارک برای مدت زیادی در منطقه ساحل طلایی در آفریقای غربی، مستعمرات و قلعههایی در اختیار داشت اما در ۱۸۵۰ میلادی، همهٔ آنها را به بریتانیا فروخت.
جنگهای ناپلئونی و پایان اتحاد
طی جنگهای ناپلئونی، دانمارک در ابتدا کوشید خود را بی طرف نگه دارد ؛ بنابراین، هم با فرانسه و هم با بریتانیا تجارت میکرد ولی در ادامهٔ جنگ، به دلیل اختلافاتش با بریتانیا، به ناپلئون پیوست. پس از شکست ناپلئون در جنگ، طی پیمان کیل، نروژ از دانمارک گرفته شد و به سوئد تعلق گرفت. بدین ترتیب، دورهٔ دانمارک-نروژ در سال ۱۸۱۴ میلادی پایان یافت.
دین
دانمارک-نروژ در زمره کشورهایی بود که پس از اصلاحات پروتستانی، از عقاید مارتین لوتر پیروی میکرد. بنابراین، سیستم اداری این کشور تا زمان حیات آن، برپایه لوتریانیسم قرار داشت.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Historisk Tidsskrift: Nyt om Trediveårskrigen (دانمارکی )
- ↑ Tacitus.no - Skandinaviens befolkning (سوئدی)