خلور

روستای خلور از لحاظ تعداد جمعیت امروز در حدود ۴۰۰ خانوار و ۸۵۰ نفر می‌باشد که تماماً از اهل سنت از شاخه شافعی هستند یعنی از پیروان امام محمد ادریس شافعی هستند.

تعداد زیادی از خلوری‌ها در دوران گذشته به کشورهای عربی حاشیهٔ خلیج فارس مهاجرت نموده‌اند که تعداد آن‌ها به حدود ۳۵۰۰ نفر می‌رسد و در کشورهای: عربستان سعودی، کویت، قطر، بحرین، امارات متحده عربی سکونت دارند. همچنین گروهی از خلوری‌ها نیز در منطقه گوده و شیبکوه سکونت دارند که سال‌ها پیش به این مناطق رفته‌اند و تا امروز به «خلوری» معروف هستند.

روستای خلور یکی از روستاهای قدیمی صحرای باغ به‌شمار می‌آید چون نام خلور نامی است باستانی، و تاریخ این روستا به دوران پیش از اسلام بر می‌گردد، روستا در کنار دره‌ای پهناور قرار دارد که پر از درخت کُنار، کُور و سمر، سَلَم است. ساکنین قدیمی خلور مردمان اصلی این روستا هستند که از دوران بسیار دور در این روستا می‌زیسته‌اند، عده‌ای نیز از قلات کنکوش به این ده آمده‌اند.

سادات خلوری از نسل (سید کامل پیر) می‌باشند در حدود قرن هشتم هجری قمری در خلور سکونت گذیده‌اند. با آمدن سادات وقدرت یافتن ایشان در روستای خلور بعضی از ساکنان پیشین روستا که از طایفه چود بودند خلور را ترک نموده و متواری شدند، قسمتی از آن‌ها به لار رفتند و قسمتی نیز به نقاط دیگر رفتند. آنهائی که به لار رفتند در زمان سید عبدالحسین لاری تحت رعایت ایشان قرار گرفتند و برای همیشه در شهر لار ساکن شدند. این گروه هنوز به «خلوری‌های لار» ویا «لاری‌های خلوری» معروف هستند. روستای خلور در چهار کیلومتری شمال رو ستای دشتی و جنوب کوه گراش واقع می‌باشد.

• جعفر، روئین تن زروانی، محمد امین . (صحرای باغ در گذرگاه تاریخ) ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۴ میلادی.