خانه آزادی
خانهٔ آزادی یک ارگان مستقر در آمریکا با بودجهٔ دولت فدرال آمریکا، یک سازمان مردم‌نهاد (به اختصار «سمن» یا NGO) است که در زمینهٔ پژوهش و پشتیبانی از دمکراسی، آزادی‌های سیاسی و حقوق بشر فعالیت می‌کند.خانه آزادی در اکتبر ۱۹۴۱ در واشینگتن بنیان گذاشته شد و وندل ویلکی و النور روزولت به عنوان نخستین رؤسای افتخاریِ آن خدمت کردند. این سازمان خود را «بازگوکنندهٔ ندای راستین دمکراسی و آزادی در سراسر جهان» معرفی کرده‌است، هرچند منتقدان گفته‌اند این سازمان به سوی منافع ایالات متحده گرایش دارد؛ در سال ۲۰۰۶، بودجهٔ آن با کمک ۶۶ درصدیِ دولتی تأمین شده بود، رقمی که در سال ۲۰۱۶ به ۸۶٪ افزایش یافته‌است. این وابستگی بودجه به ایالات متحده در «خانهٔ آزادی» «مشکل» شناخته شده‌ای است، اما به عنوان «فساد ضروری» پذیرفته شده‌است.
| بنیان‌گذاری | اکتبر ۳۱, ۱۹۴۱ |
|---|---|
| گونه | بنیاد پژوهشی اندیشکده |
| ستاد | واشینگتن، دی.سی. ایالات متحده آمریکا |
افراد کلیدی | کنت آی. جاستر رئیس، هیئت امنا مارک لاگون رئیس‌جمهور (۲ ژانویه ۲۰۱۵–تاکنون) |
کارمندان | approx. 150 |
| وبگاه | |
بیانیهٔ مأموریت
بیانیهٔ مأموریت که از جانب خانهٔ آزادی اظهار شده‌است:
- خانهٔ آزادی یک مؤسسهٔ مستقل می‌باشد که توسعهٔ دموکراسی در سرتاسر جهان را بررسی می‌کند. آزادی در ساختارهایی ممکن می‌شود که در آنها سیستم سیاسیِ دمکراتیک وجود داشته باشد تا دولت در برابر مردم پاسخگو باشد و قوانین مستولی شدن، آزادی بیان، آزادی انجمن‌ها، آزادی اعتقادات و باورها و احترام به قوانین اقلیتها و زنان ضمانت‌گردد.
- آزادی در نهایت با استمرار مبارزات زنان و مردان دلیر تحقق‌می‌یابد. ما رفتار غیر پرخاشگرانه و دمکراتیک در جوامعی که آزادی به صورتی آشکارا نقض می‌شود را پشتیبانی کرده، در مقام مخالفت با چنین قدرت‌هایی و فشار وارد کردن و به چالش کشیدن چنین دولت‌هایی استوار خواهیم بود تا آن زمان که آزادی در سرتاسر جهان برقرارشود.
- خانه آزادی همچنین بر این امر اصرار می‌ورزد که «تشکیلات گوناگون ما الزام متحد شدن و رهبر قرار دادن آمریکا در تلاش‌های بین‌المللی در امر حقوق بشر و آزادی را الزامی می‌دارد».
تاریخچه
خانه آزادی توسط وندل ویلکی، النور روزولت، جورج فیلد، دروتی تامسون، هربرت بایارد و دیگران در سال ۱۹۴۱ بنیان گذاشته شد. فلسفهٔ وجودی این سازمان در مقابله با تهدیدات نازی و هیتلر در آن زمان بود اما مأموریت امروزی این سازمان که مدعی آن است، بسط دمکراسی و آزادی در سرتاسر جهان می‌باشد و مبارزه با دیکتاتوری‌های آمریکای مرکزی و شیلی، آپارتاید در آفریقای جنوبی، فرونشاندن جنبش پاراگوئه، جنگ شوروی در افغانستان، نسل‌کشی در بوسنی و رواندا، نقض وحشیانهٔ حقوق بشر در کوبا، برمه، چین و عراق می‌باشد.
این سازمان از مدافعان حقوق بشر، معتقدان دینی، اتحادیه‌های کارگری، روزنامه‌نگاران و طرفداران تجارت آزاد پشتیبانی به عمل می‌آورد. اموری که این سازمان در دهه ۱۹۴۰ آنها را پشتیبانی می‌کرد شامل طرح مارشال (نوسازی اروپا بعد از جنگ جهانی دوم) و تأسیس ناتو می‌شد. در دهه شصت تا هفتاد (میلادی) این سازمان از جنبش حقوق شهروندی آمریکا پشتیبانی کرد و همچنین در این ایام بود که از آندری ساخاروف (منتقد وضع شوروی) و نهضت همبستگی لهستان پشتیبانی کرد. در سال ۱۹۷۹ این سازمان چگونگی انتخابات رودزیا (زیمبابوه کنونی) را منعکس کرد که منجر به نتایج خوبی برای آنها شد ولی در انتخابات سال ۱۹۸۰ در زیمبابوه، موگابه از طریق نفوذ انگلیس به قدرت رسید.
کارهای اخیر این مؤسسه بیشتر در رابطه با پشتیبانی از قوانین شهروندی در انقلابهای صربستان، اوکراین و قرقیزستان بوده‌است. این سازمان در اردن با تبعیض جنسی علیه زنان مبارزه کرده‌است، در الجزایر با جستجوی عدالت به قربانیان شکنجه کمک کرده‌است، در ازبکستان با نقض وحشیانهٔ حقوق بشر و… به مبارزه برخاسته است.
مردم جهان از سازمان های مردم نهاد می خواهند در مورد برخورد رژیم اسرائیل با مردم فلسطین و کشتار کودکان و خبرنگاران از جمله شیرین ابو عاقله، حملات عربستان به یمن و قحطی و کشتار در آنجا، حملات پهپادی کور به مردم افغانستان توسط ناتو و برخورد اروپا با مهاجران هم فعالیت مثبت داشته باشد که این ارگان تاکنون میل به تحقیق و بیانیه در مورد نداشته است همین امر، انسان دوستی و استقلال این چنین نهادها که با بودجه مستقیم آمریکا فعالیت می کنند را کاملا زیر سوال برده است.
گزارش‌ها
از سال ۱۹۷۲ خانهٔ آزادی سالیانه گزارش‌هایی را منتشر می‌کند که حاکی از میزان آزادی و رعایت دمکراسی در سرتاسر جهان و کشورهایی که آزادی و دمکراسی را در منکر می‌شوند، دارد. این معیار گستره‌ای از یک تا هفت را شامل می‌شود که عدد یک نشاندهندهٔ بسیار آزاد و عدد هفت برعکس آن، نشان از حداقل آزادی در آن منطقه یا کشور دارد. کاربرد این گزارش‌های علاوه بر کاربردهای معمول آن که به عنوان نوعی شاخص آزادی می‌باشند برای امور تحقیقاتی نیز کابرد دارد.
به عنوان مثال در گزارش سال ۲۰۰۳ کانادا شمارهٔ یک را به خود اختصاص داد که به خاطر قوانین متمدنانه رعایت حقوق شهروندی و همچنین قوانین سیاسی، که این کشور را در زمره کشورهای «آزاد» قرار داد. اما نیجریه شمارهٔ پنج و چهار را دریافت کرد که این کشور را در گروه «نسبتاً آزاد» به‌شمار آوردند و در مقابل همهٔ اینها کره شمالی عددهای هفت و هفت را گرفت که این کشور را در گروه کشورهای «غیر آزاد» قرار داد. مشارکت کنندگان در فرایند تحقیقات و رتبه‌بندی کشورها مشتمل بر بیش از ۲۴ محقق و بررسی‌گر می‌باشد که نزدیک به دوازده نفر این افراد از بزرگان دانشگاهی می‌باشند. نزدیک به هشت نفر هسته مرکزی تحقیق در نیویورک در کنار شانزده مشاور بیرون از سازمان را تشکیل می‌دهند که اخبار و گزارش‌های داخلی کشورهای مختلف، بررسی‌های دانشگاهی، سازمان‌های غیردولتی، باشگاه‌های اندیشه را جمع‌آوری کرده و برای بررسی، طبقه‌بندی می‌کنند. گروه کشورهای در حال بررسی نیز به شش گروه تقسیم می‌شوند که شامل:
- قاره آسیا و اقیانوس آرام
- اروپای مرکزی و اروپای شرقی و کشورهای شوروی سابق
- آمریکای لاتین و دریای کارائیب
- خاور میانه و آفریقای شمالی
- کشورهای زیر مجموعه صحرا در آفریقا
- اروپای غربی
روش‌های بررسی این سازمان به صورت دوره‌ای نیز توسط کمیتهٔ تجدید نظر بررسی و در آنها تجدید نظر به عمل می‌آید.
منابع
- ↑ William Ide (ژانویه 11, 2000). "Freedom House Report: Asia Sees Some Significant Progress". Voice of America. Archived from the original on October 14, 2012. Retrieved October 13, 2012.
- ↑ "FINANCIAL STATEMENTS Year Ended June 30, 2016 AND INDEPENDENT AUDITORS' REPORT" (PDF). Freedom House.
During the year ended June 30, 2016, the Organization was substantially funded by grants from the U.S. Government. Reduction of funding from the U.S. Government would have a significant impact on the operations of the Organization.
- ↑ "Cuba After Fidel – What Next?". Voice of America. اکتبر 31, 2009. Archived from the original on October 14, 2012. Retrieved October 13, 2012.
- ↑ 2006 Freedom House Annual Report
- ↑ "Financial Statements" (PDF). Freedom House. June 30, 2016. Retrieved November 27, 2017.
- ↑ Andrea Czepek; Melanie Hellwig (1 March 2009). Press Freedom and Pluralism in Europe: Concepts and Conditions. Intellect Books. ISBN 978-1-84150-297-7.
Freedom House is sometimes accused of having a pro-American bias (for example UN 2001) – not least because more than three quarters of the NGO's resources derive from federal grants of the US government (Freedom House 2007a: 24).
- ↑ Hazel Smith (9 April 2015). North Korea. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-89778-5.
government-funded think tank Freedom House
- ↑ Sally Engle Merry; Kevin E. Davis; Benedict Kingsbury (26 May 2015). The Quiet Power of Indicators: Measuring Governance, Corruption, and Rule of Law. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-07520-7.
Fund-Raising Difficulties, Government Funding, and the Appearance of Bias. By the mid-1990s, Freedom House had come to rely heavily on US government funding. The appearance of bias due to government funding was recognized as a problem, not just by outside critics but also within the walls of Freedom House. It was ultimately accepted as a necessary evil … The organization was no doubt influenced by its biggest donor, the US government, at least indirectly … By the 1990s, Freedom House appears to have accepted dependence on government funding as a necessary evil. Increasingly through the end of the period of archived materials in 2007, government funding supplied the lion's share of Freedom House's operating budget.
- ↑ James T. Bennett. Tax-Funded Politics. Transaction Publishers. ISBN 978-1-4128-3557-2.
This gang of socialists turned neo-conservatives has become, more or less, a government agency … By its own admission, Freedom House promotes an agenda that includes "U.S. engagement in international affairs," a euphemism for a hyper-interventionism.