خاموشی (اخترشناسی)

خاموشی اصطلاحی است در اخترشناسی برای توصیفِ جذب و پراکندگی تابش الکترومغناطیسی بوسیله ماده (غبار و گاز) میانِ یک جرم آسمانیِ ساطع کننده و بیننده. خاموشی بین ستاره‌ای، خاموشی کهکشانی نیز نامیده می‌شود وفتی در کهکشان راه شیری روی دهد. نخستین مشاهده این نوع انقراض در کهکشان راه شیری در سال ۱۹۳۰ توسط رابرت یولیوس ترامپلر گزارش شد.

در سال ۱۸۶۷ تاثیرات این رخداد توسط فریدریش گئورگ ویلهلم فون اشتروو گزارش شد.

پانویس

↑ Trumpler، R. J. (۱۹۳۰). «Preliminary results on the distances, dimensions and space distribution of open star clusters». Lick Observatory Bulletin. ۱۴ (۴۲۰): ۱۵۴&ndash, ۱۸۸. بیبکد:1930LicOB.420..154T.
↑ Karttunen، Hannu (۲۰۰۳). Fundamental astronomy. Physics and Astronomy Online Library. Springer. ص. ۲۸۹. شابک ۹۷۸-۳-۵۴۰-۰۰۱۷۹-۹.
↑ Struve, F. G. W. 1847, St. Petersburg: Tip. Acad. Imper. , 1847; IV, 165 p. ; in 8. ; DCCC.4.211 [۱]

[1] Trumpler، R. J. (۱۹۳۰). «Preliminary results on the distances, dimensions and space distribution of open star clusters». Lick Observatory Bulletin. ۱۴ (۴۲۰): ۱۵۴&ndash, ۱۸۸. بیبکد:1930LicOB.420..154T.

[Karttunen2003-2] Karttunen، Hannu (۲۰۰۳). Fundamental astronomy. Physics and Astronomy Online Library. Springer. ص. ۲۸۹. شابک ۹۷۸-۳-۵۴۰-۰۰۱۷۹-۹.

[3] Struve, F. G. W. 1847, St. Petersburg: Tip. Acad. Imper. , 1847; IV, 165 p. ; in 8. ; DCCC.4.211 [۱]