جذب فیزیکی
جذب فیزیکی (به انگلیسی: Physisorption، Physical Adsorption) نوعی فرایند جذب است که در آن نیروهای مؤثر، نیروهای بین‌مولکولی (واندروالس) بوده و در اثر این فرایند جذب، تغییر محسوسی در الگوی اوربیتال الکترونی اتم‌های درگیر به وجود نمی‌آید. این نوع جذب دارای انرژی فعال‌سازی نیست و انرژی آزاد شده در طی آن در مقایسه با جذب شیمیایی کمتر است. جذب فیزیکی همچنین انتخابی نبوده و از ماده‌ای به مادهٔ دیگر در شرایط یکسان تفاوت چندانی ندارد و نیز برخلاف جذب شیمیایی می‌تواند به صورت چندلایه باشد.
منابع
- International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC), Physical Chemistry Division: Commission on Colloid and Surface Chemistry, Manual of Symbols and Terminology for Physicochemical Quantities and Units - Appendix II. Definitions, Terminology and Symbols in Colloid and Surface Chemistry. Part II: Heterogeneous Catalysis, Pure and Applied Chemistry, Vol. 46 (1976), pp. 71—90. doi:10.1351/pac197646010071