تونی بلر
آنتونی چارلز لینتون بلر (به انگلیسی: Anthony Charles Lynton Blair) (زاده ۶ مه ۱۹۵۳)، نخست‌وزیر پیشین پادشاهی متحده (بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی)، رئیس اسبق خزانه‌داری و وزیر خدمات مدنی بود. وی از ژوئیه ۱۹۹۷ پس از مرگ جان اسمیت در مه همان سال، رهبر حزب کارگر بوده‌است. تونی بلر در یک پیروزی چشمگیر در انتخابات سراسری ۱۹۹۷ توانست بر جان میجر غلبه کند و به ۱۸ سال حکومت حزب محافظه‌کار (بریتانیا) پایان دهد.
تونی بلر | |
|---|---|
| نخست‌وزیر بریتانیا | |
| دوره مسئولیت ۲ مه ۱۹۹۷ – ۲۶ ژوئن ۲۰۰۷ | |
| پادشاه | الیزابت دوم |
| پس از | جان میجر |
| پیش از | گوردون براون |
| وزیر خدمات مدنی | |
| رهبر حزب کارگر | |
| دوره مسئولیت ۱۹۹۴ – ۲۰۰۷ | |
| پس از | مارگارت بکت |
| پیش از | گوردون براون |
| رئیس خزانه‌داری | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | آنتونی چارلز لینتون بلر ۶ مهٔ ۱۹۵۳ (۶۹ سال) ادینبورگ، اسکاتلند |
| ملیت |  بریتانیا |
| حزب سیاسی | کارگر |
| همسر(ان) | شری بوث |
| فرزندان | اوون، نیکی، کاترین، لئو |
| محل تحصیل | کالج سنت جان |
| پیشه | ، سیاستمدار |
| دین | انگلیکانکاتولیک رومی (از ۲۰۰۷) |
| وبگاه | |
او تا ۲۷ ژوئن ۲۰۰۷ نخست‌وزیر بریتانیا بود و سپس پس از کناره‌گیری جای خود را به گوردن براون داد. گوردن براون، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا و جانشین تونی بلر، وزیر خزانه‌داری در کابینه تونی بلر بود.
بلر در سپتامبر ۲۰۱۰ کتاب خاطرات خود را با نام سفر منتشر ساخت که گفته‌های تازه‌اش دربارهٔ جنگ و حزب کارگر سبب ایجاد هیجانات سیاسی گسترده‌ای شد.
گزارش چیلکات
گزارش گروه تحقیق دربارهٔ نقش بریتانیا در جنگ پس از هفت سال در روز چهارشنبه ۶ ژوئیه ۲۰۱۶ منتشر شد. در گزارش جان چیلکات رئیس گروه تحقیق آمده‌است: «آغاز جنگ عراق آخرین انتخاب ممکن نبود اما دولت وقت بریتانیا قبل از آن که راه‌های مسالمت‌آمیز و دیپلماتیک برای خلع سلاح عراق به بن‌بست برسد، تصمیم گرفت وارد جنگ شود.»
در این گزارش آمده‌است: «تونی بلر بر توانایی خود برای اثرگذاری بر تصمیمات دولت آمریکا بیش از حد حساب می‌کرد. او در نامه‌ای به جورج بوش نوشت: «هرچه شود با تو هستم». گزارش می‌افزاید: حفظ رابطه بریتانیا و آمریکا به حمایت بی قید و شرط نیازی ندارد.»
بنا به گزارش بی‌بی‌سی عده‌ای خواهان محاکمه تونی بلر به جرم جنایات جنگی هستند. تونی بلر پس از انتشار گزارش گفته‌است که مسئولیت اشتباه‌های انجام شده را می‌پذیرد، ولی هنوز معتقد است که تصمیم به کنار زدن صدام حسین گزینه بهتری بوده‌است.