تور دوچرخه‌ای

منابع مختلفی به تور اطراف فرانسه در دههٔ ۱۸۲۰ توسط نوجوانان ۱۵ و ۱۷ ساله اشاره دارند. در ۱۷ فوریه ۱۸۶۹ جان مایال، چارلز اسپنسر و رولی ترنر از میدان ترافالگار لندن تا برایتون را به‌مدت ۱۵ ساعت و برای ۵۳ مایل رکاب زدند. روزنامهٔ تایمز که گزارشگری را برای دنبال کردن آن‌ها فرستاده بود آن را به مثابهٔ یک «همراهی چرخه‌ای فوق‌العاده» توصیف کرده‌است. در ماه مارس همان سال سه سواره لیورپول را به مقصد لندن ترک کردند و سفر سه روزهٔ آن‌ها بیشتر به تورهای سواری مدرن شبیه بود.

این اشتیاق به کشورهای دیگر توسعه یافت. نیویورک تایمز از «شمار دوچرخه‌هایی که همچون شاتل‌ها از اینجا به آنجا پرواز می‌کنند» یاد کرد. اما در حالی که علاقهٔ انگلیسی‌ها کمتر از آمریکا بود، اما به‌مدت طولانی‌تری ادامه یافت.

توسعه یافتن ماشینی که باید با پدال‌هایی که روی چرخ کوچک جلو بود حرکت می‌کرد، دسترسی به فواصل طولانی‌تر را میسر کرد. «دراگون نور» دوچرخه شواری که در سال های ۱۸۷۰ یا ۱۸۷۱ میلادی دربارهٔ سواری از لوییز به سالیسبوری در راستای انگلستان جنوبی پدال زده بود در کتابش با عنوان چرخ‌ها و گلایه‌ها، سفری پر رویداد را روایت میکند هرچند مک‌گورن می‌گوید: «به‌نظر می‌رسد که علی‌رغم سطح بد جاده، خاک و نبود راهنما، سفری دل‌پذیر بوده است.»

اغلب سفرها از آن پس بیشتر ماجراجویانه شدند. جان فوستر فرسر و دو تن از دوستانش در ژوئیه ۱۸۹۶ برای سفر دور دنیا با دوچرخه‌های ایمنی حرکت کردند. آن‌ها ۱۹۲۳۷ مایل را با گذر از ۱۷ کشور، در مدت دو سال و دو ماه پیمودند. تا سال ۱۸۷۸ دوچرخه‌سواری تفریخی به‌خوبی در بریتانیا تأسیس شده بود تا به ایجاد کلاب تور دوچرخه‌ای منجر شد، که بعدتر به کلاب تور دوچرخه‌سواران تغییر نام یافت. این کلاب قدیمی‌ترین سازمان گردشگری ملی در جهان است. اعضای آن همچون اعضای دیگر کلاب‌ها، اغلب با یونیفرم سواری می‌کردند.