توندرا

ویژگی بارز توندرا کمبود درخت است. دانشمندان نمی‌توانند به یک عامل محدودکننده رشد درخت اشاره کنند، بلکه ترکیبی از عوامل است: فصل رشد در توندرا که برای گیاهانی که چوب تولید می‌کنند بسیار کوتاه است، بادهای قوی و پایدار که بافت‌های گیاه را خشک و ساییده می‌کند، یخ‌بستگی دائمی زمین که مانع از رسیدن ریشه‌ها به عمق کافی به خاک می‌شود و خاک‌های سرد که تجزیه مواد گیاهی و چرخه مواد مغذی را کند می‌کند.

حیواناتی که در توندرا یافت می‌شوند عبارتند از: گاو مشک، خرگوش قطبی، خرس قطبی، روباه قطبی، گوزن شمالی و جغد برفی. بسیاری از حیواناتی که در سرددشت‌ها زندگی می‌کنند، مانند گوزن شمالی و سلیم نیمه‌پاپرده‌دار، در طول زمستان به مناطق گرم‌تر مهاجرت می‌کنند. دیگران، مانند سنجاب زمینی قطبی، در ماه‌های زمستان به خواب زمستانی می‌روند. خزندگان و دوزیستان بسیار کمی در توندرا یافت می‌شوند زیرا دما بسیار پایین است. در حالی که بسیاری از پستانداران سازگاری‌هایی دارند که آنها را قادر می‌سازد در زمستان‌های سرد طولانی زنده بمانند و در تابستان‌های کوتاه به سرعت تولید مثل کنند و بچه‌ها را بزرگ کنند، اکثر پرندگان و برخی از پستانداران در طول زمستان به جنوب مهاجرت می‌کنند.

تقریباً ۱۷۰۰ گونه از گیاهان آوندی در سراسر توندرای شمالگانی یافت می‌شوند که شامل گیاهان گلدار، درختچه‌های کم ارتفاع، جگنیان، علف‌ها و جگرواشان می‌شود. گلسنگ‌ها، خزه‌ها و جلبک‌ها نیز رایج هستند. به‌طور کلی گیاهان توندرا کم رشد هستند، سامانه ریشه‌ای کم‌عمق دارند و قادر به انجام فتوسنتز در دماهای پایین و با شدت نور کم هستند.

در توندرای شمالگانی چند گروه اصلی از مردمان ساکن‌اند شامل: اسکیموها، اینوهای سرخ‌پوست‌تبار و یاقوت‌های ترک‌تبار و نِنِتس‌ها که زبان‌شان با فنلاندی از یک ریشه است.

اینوئیت‌ها که اسکیموها نیز نامیده می‌شوند در شمالگان و گرینلند و کانادا زندگی می‌کنند. آنها بزرگترین گروه انسانی ساکن توندراها هستند. اسکیموها در امتداد ساحل زندگی می‌کنند و به شکار گوزن شمالی، فوک، نهنگ و ماهی می‌پردازند. زبان آن‌ها اینوکتیتوت نام دارد که شامل هفت گویش مختلف است. رخت سنتی اسکیموها عمدتاً از پوست و خز گوزن شمالی تهیه می‌شود.

اینوها مردم بومی سرخ‌پوست آلگونکویی نیتاسینان هستند. آنها در شمال لابرادور و مناطق سرددشتی کِبِک کانادا زندگی می‌کنند. آنها شکارچیانی ماهری و متخصص تهیه لباس‌های پوستین، ظروف چوبی و ابزار سنگی بودند. در دهه ۱۹۵۰، مهاجران سفیدپوست شروع به تله‌گذاری در قلمرو اینوها کردند که این کار باعث کاهش تعداد گوزن مالی شد و به گرسنه ماندن بسیاری از اینوها انجامید. مردم برای گذر از این دوران سخت به کمک‌های دولتی متکی شدند.

مردم یاقوت در توندراهای سیبری زندگی می‌کنند. آنها روز خود را به ماهیگیری می‌گذرانند، که فعالیت اقتصادی اولیه است، و شکار را که عمدتاً برای خز انجام می‌دهند. آنها دو بار در سال مکان خود را به صورت کمپ‌های شکار زمستانی و کمپ‌های شکار تابستانی تغییر می‌دهند. خوراک اصلی آن‌ها لبنیات، ماهی، سبزیجات و گوشت است. یاقوت‌ها همچنین به عنوان گله‌داران ممتاز اسب و گاو شناخته می‌شوند.

• عدل، احمدحسین، تقسیمات اقلیمی و رستنی‌های ایران، تهران: انتشارات دانشگاه تهران ۶۲۶، سال ۱۳۳۹ خورشیدی، ص۱۵.
• ویکی‌پدیای انگلیسی.
• Science.com: Who Lives in the Tundra?، بازدید: ۲ دسامبر ۲۰۲۱.