تمدید حیات

در طی فرایند پیری، یک موجود زنده تجمع می‌یابد آسیب به مولکولهای آن، سلول‌ها، بافت‌ها و اندام خلاصه می‌شود؛ ولی به‌طور خاص و دقیق تر، پیری به عنوان مشخصه و فکر به "ناپایداری ژنومی، ساییدگی تلومر، تغییرات اپی ژنتیک، اختلال درمیتوکندری، پیری سلولی، ساقه خستگی سلولی و تغییر ارتباطات بین سلولی ایجاد می‌شود. روند اکسید شدن که با استفاده از تنفس انجام می‌شود، خود نیز یکی از عوامل فرسودگی ست. در عین حال که اکسیژن به ما حیات می‌دهد از ما حیات را هم می‌گیرد!

طولانی‌ترین انسان تا به حال ثابت شده‌است ژان کالمان بود که در سال ۱۸۷۵ متولد شد و در سال ۱۹۹۷(۱۲۲ سال) درگذشت. در حالی که بیشترین عمر ثبت شده در موش، سه سال است. تفاوت‌های ژنتیکی بین انسان و موش است که ممکن است برای توجیه این نرخ افزایش سن‌های مختلف به‌شمار رود که شامل: تفاوت در بهره‌وری از تعمیر DNA، دفاع آنتی‌اکسیدان، متابولیسم انرژی و … است. البته بعدها در زندگی (یعنی امروزه)، آسیب‌پذیری از حوادث و بیماری‌های مزمن مرتبط با سن مانند سرطان یا بیماری‌های قلبی عروقی نقش در افزایش مرگ و میر در بازی می‌کنند. افزایش طول عمر مورد انتظار اغلب می‌تواند توسط دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، واکسیناسیون، رژیم غذایی مناسب، ورزش و اجتناب از خطرات مانند سیگار کشیدن به دست آید. در حال حاضر مسائل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در عمر دارند مثلاً: دستکاری ژن، مدیریت دارو، استفاده از کرم‌های لوله‌ای و میزان مصرف کالری.