رصدخانه فضایی

رصدخانهٔ فضایی یا فَرابین (تلسکوپ) فضایی به ابزارهایی مانند تلسکوپ (فرابین) گفته می‌شود که در فضای بیرونی و خارج از جو زمین مستقر شده و برای رصد سیارات دوردست، کهکشان‌ها و دیگر اشیای فضایی به‌کار می‌روند. فرابین فضایی هابل نخستین رصدگر فضایی است که در سال ۱۹۹۰ در فضا مستقر شد. رصدگرهای فضایی برخی مشکلات رصدخانه‌های زمینی در رصدگری مانند آلودگی نوری و انتشار تابش الکترومغناطیسی (سوسو زدن) را ندارند.

فرابین فضایی جیمز وب جایگزین تلسکوپ فضایی هابل شد این فرابین فضایی در مدار L2 قرار گرفت. آینه این فرابین فضایی 2 الی 3 برابر فرابین فضایی هابل است یکی از مهمترین ماموریت های این فرابین دیدن تصاویری از اوایل بیگ بنگ است.

تلسکوپ‌های فضایی یا در مداری به دور زمین در چرخش هستند یا در یکی از نقاط لاگرانژی زمین-ماه یا زمین-خورشید قرار گرفته‌اند. فَرابین هابل یک نمونه از فرابین‌های فضایی است.

از مزایای تلسکوپ‌های فضایی می‌توان موارد زیر را نام برد:

• نبود گرد و غبار در مسیر دید
• نبود پراکنش نور خورشید و ماه در اثر مولکول‌های جو سیاره
• نبود آلودگی نوری ناشی از مظاهر تمدن بشری
• نبود آلودگی جوی یا رطوبت در هوا
• امکان رصد در طول موج‌های نامرئی (جو جلوی پرتوهای ایکس، فرابنفش، فروسرخ و ... را می‌گیرد.)