تاریخ شفاهی
تاریخ شفاهی یکی از شیوههای پژوهش در تاریخ است که به شرح و شناسایی وقایع، رویدادها و حوادث تاریخی بر اساس دیدگاهها، شنیدهها و عملکرد شاهدان، ناظران و فعالان آن ماجراها میپردازد.
تاریخچه
در قالب شیوهٔ امروزی، تاریخ شفاهی برای نخستین بار در سال ۱۹۴۸ در دانشگاه کلمبیا بنیان نهاده شد. با تشکیل انجمن تاریخ شفاهی در سال ۱۹۶۶ و نیز بنای بخش تاریخ شفاهی دانشگاه هاروارد در سال ۱۹۶۷ گسترش افزونتری پیدا کرد، و در قالب مبحثی جدی در محفلهای پژوهشی و تاریخی جهان شناخته گشت و مورد پذیرش واقع شد.
پانویس
- ↑ «تاریخ شفاهی». سازمان اسناد و کتابخانهٔ ملی ایران. دریافتشده در ۱۰ آبان ۱۳۸۸.
منابع
- تاریخ شفاهی، سازمان اسناد و کتابخانهٔ ملی ایران.
پیوند به بیرون
- تاریخ شفاهی، مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی.
- پروژه تاریخ شفاهی ایران- دانشگاه هاروارد