بید مجنون

درختی به ارتفاع تا ۱۵ متر با شاخه‌های واژگون. برگ‌های شاخه‌های پایین پهن‌تر و با دندانه‌های پراکنده است؛ برگهای بالایی‌ باریک یا خطی-سرنیزه‌ای، به طرف انتها باریک‌شده و نوک‌دار، با دندانه‌های اره‌ای کوچک تنگ هم، بدون کرک یا با کرک‌های کم‌وبیش فشرده تنک، با سطح بالایی استومات‌دار یا با استومات‌های نسبتاً متراکم است. گل‌آذین آن دم‌گربه‌ای و تقریباً بدون پایک است.

برای قلمه زدن و کاشت بید مجنون باید یا شاخه هایی که نرم و سبز هستند که در اوایل بهار می رویند یا از شاخه های رسیده که در اواخر پاییز و زمستان موجود است استفاده شود.

برای قلمه زدن به روش زیر عمل می کنیم :

ابتدا قلمه را از درخت جدا نموده و سپس تمام جوانه های آن ارا جدا کرده و فقط یک عدد از آن ها را نگه می داریم. این قلمه ها تقریبا به صورت افقی کاشت می شوند . به این صورت که سعی می شود تمام قلمه زیر خاک قرار گیرد مقدار کمی از آن بیرون خاک باشد. آبیاری این قلمه ها بسیار مهم است و باید شدت آبیاری نسبت به خود درخت بیشتر باشد.

پیوند زدن با بید معمولی (بید مشک) یک راه دیگر برای کاشت بید مجنون پیوند زدن آن با درخت بید معمولی (بید مشک) می باشد. این راه تکثیر به نسبت قلمه زدن بیشتر پیشنهاد می گردد زیرا فرم زیبا تری پیدا می کند.

برای پیوند زدن به صورت زیر عمل می کنیم :

ابتدا قلمه هایی از خود درخت بید معمولی به روش قلمه زدن تهیه شود، سپس قلمه را نیز به همان روش کاشته و صبر می کنیم تا بید معمولی تا ارتفاع حدودا ۲ متر رشد کند. زمان پیوند زدن بید مجنون با بید معمولی در این ارتفاع است که این پیوند باید به صورت پوستی یا T شکل باشد.

• گل‌های نر بید مجنون

• شاخه‌های واژگون بید مجنون

• پوستهٔ تنهٔ بید مجنون

• برگ‌های بید مجنون

• گونه‌ای ترکیبی از بید مجنون (Salix × sepulcralis 'Chrysocoma') در پاییز

• زردبید - گونه‌ای از بید که در ایران نیز می‌روید.
• بید سفید - گونه‌ای از بید که در ایران نیز می‌روید.

• مظفریان، ولی‌الله (۱۳۸۹). درختان و درختچه‌های ایران. تهران: فرهنگ معاصر. شابک ۹۶۴-۸۶۳۷-۰۳-۲.