بوتیمار

بوتیمار از جمله مرغان افسانه‌ای ادبیات پارسی است که به تنگ‌چشمی و بخیلی آوازه است. مشهور است که بوتیمار همیشه در تشنگی به سر می‌برده اما آن هنگام که به رودخانه و دریا می‌رسیده، چه غم بسیار می‌خورده که مبادا آب دریا تمام شود و او از تشنگی بمیرد، از این جهت آب نمی‌خورده. بوتیمار به معنای صاحب غم‌خواری است.

از بوتیمار با نام‌هایی دیگر چون کیلان، غم‌خورک، ماهی‌خوار، هوقار و مرغ غصه نیز یاد می‌کنند.

بوتیمار در شعر پارسی

در نثر

و آن مرغی است که کنار شط از تشنگی هلاک می شود، از بیم آن که اگر بنوشد، آب شط تمام شود. (تماماً مخصوص - عباس معروفی)

پرندگانی که به نام بوتیمار شناخته می‌شوند و عضو زیرخانوادهٔ Botaurinae به‌شمار می‌روند عبارت‌اند از:

• زیرخانوادهٔ Botaurinae
  • سرده غمخورک‌ها
    • بوتیمار کوچک، Ixobrychus minutus
    • بوتیمار کوچک استرالیایی، Ixobrychus dubius
    • بوتیمار کوچک نیوزیلندی، Ixobrychus novaezelandiae (منقرض)
    • بوتیمار دارچینی، Ixobrychus cinnamomeus
    • بوتیمار پشت‌راه‌راه، Ixobrychus involucris
    • بوتیمار کمینه، Ixobrychus exilis
    • بوتیمار زرد، Ixobrychus sinensis
    • بوتیمار شرنک، Ixobrychus eurhythmus
    • بوتیمار کوتوله، Ixobrychus sturmii
    • بوتیمار سیاه، Ixobrychus flavicollis
  • سردهٔ بوتیمارهای بزرگ
    • بوتیمار آمریکایی، Botaurus lentiginosa.
    • بوتیمار اوراسیایی یا بوتیمار بزرگ، Botaurus stellaris
    • بوتیمار آمریکای جنوبی، Botaurus pinnatus
    • بوتیمار استرالزی، Botaurus poiciloptilus
    • Botaurus hibbardi (فسیل)
  • سرده Zebrilus (بوتیمارهای زیگزاگی)
    • حواصیل زیگزاگی (یا درستش بوتیمار زیگزاگی)، Zebrilus undulatus