پالس الکترومغناطیسی

وقتی یک انفجار هسته‌ای در فضای بالای یک هدف رخ می‌دهد، سه نوع پالس الکترومغناطیسی E1 و E2 و E3 آزاد می‌کند. پالس E1 شامل اشعه‌های گاما است که با مولکول‌های هوا در تقریباً ۲۰ مایل بالای زمین برخورد می‌کنند، سپس الکترون‌ها فرو می‌ریزند که توسط میدان مغناطیسی طبیعی زمین به داخل کشیده می‌شوند. پالس E2 حاصل نوترون‌های فعالی است که درهر جهت شلیک می‌شوند و پالس E3 با توجه به اندازه خود توپ هسته‌ای رخ می‌دهد که بر میدان مغناطیسی زمین اثر می‌گذارد.

برخی جنبه‌های انفجارهای الکترومغناطیسی EMP هسته‌ای مشخص است. طبق گزارش‌های منتشر شده، هر یک از سه نوع مختلف پالس (E1 ،E2 و E3) به روش‌های مختلف، انواع مختلف سیستم‌های الکتریکی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. E1 آنتن‌های محلی، کابل‌های کوتاه، تجهیزات داخل ساختمان، مدارهای مجتمع، سنسورها، سیستم‌های ارتباطی، سیستم‌های حفاظتی و کامپیوترها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. E2 شبیه به حمله رعد و برق عمل می‌کند و بر دیگر خطوط رسانای عمودی، دکل‌های آنتن عمودی و هواپیمای دارای آنتن‌های سیم ردیابی اثر می‌گذارد و پالس E3 می‌تواند بر خطوط برق و خطوط ارتباطات طولانی مثل کابل‌های زیرآبی و زیرزمینی اثر بگذارد و خطوط برق تجاری و خطوط ثابت برق را مختل کند. به‌طور کلی، بیشترین آسیب از پالس E1 و E3 ناشی خواهد شد که باعث اختلال در فناوری امروزی می‌شود. پس از انفجار، ژنراتورها ممکن است بتوانند هنوز نیروی برق را تأمین کنند، اما در اکثر موارد، مردم دسترسی به برق نخواهند داشت.

تپ الکترومغناطیسی چیست