برنامه‌ریزی ترابری
برنامه‌ریزی ترابری به بررسی تقاضا برای شدآمد (ترافیک) و میزان رشد شدآمد می‌پردازد تا با استفاده از آن در مورد راهبرد امکانات ترابری موجود یا امکانات جدید مانند شبکه راهها، خطوط راه آهن، فرودگاه‌ها و ... تصمیم‌گیری شود. هدف نهایی از برنامه‌ریزی ترابری دستیابی به سطح سرویس بالاتر، بهبود ایمنی، صرفه‌جویی در مصرف انرژی، رشد اقتصادی، افرایش دسترسی می‌باشد.
عناصر بنیادی برنامه ریزی ترابری
معمولاً برنامه‌ریزی می‌تواند در دو افق کوتاه مدت و بلند مدت انجام پذیرد. برنامه‌ریزی کوتاه مدت (یک تا پنج ساله) بیشتر برای مدیریت بهتر امکانات موجود مانند زمان‌بندی چراغ‌های راهنمایی، راه‌های موجود و غیره بکار می‌رود و برنامه بلندمدت (۲۰ تا ۲۵ ساله) برای امکانات جدید مانند شاهراه‌ها و بزرگراه‌های جدید، خطوط اتوبوس‌رانی و شبکه ترابری عمومی و غیره بکار می‌رود.
عناصر بنیادی مهندسی ترابری عبارت اند از:
- شناسایی وضعیت موجود
- تعریف مسئله
- جستجو برای راه‌حلهای ممکن
- تحلیل عملکردی گزینه‌ها
- انتخاب گزینه برتر
- طراحی دقیق و اجرا
مفاهیم برنامه‌ریزی ترابری
مفاهیم برنامه‌ریزی حمل شامل موارد زیر می‌باشد.
- تولید سفر: منظور از تولید سفر تعیین متوسط سفرهای تولید شده در ناحیه مورد مطالعه تحت عنوان تابعی از تعداد خانوار، کاربری زمین و مشخصات اجتماعی-اقتصادی منطقه می‌باشد. انجام این مرحله مستلزم جمع‌آوری اطلاعات زیادی از قبیل کاربری اراضی، تعداد خانوارهای منطقه، توزیع درآمد خانوارها، تعداد افراد موجود در خانواده‌ها، جمعیت خانواده‌ها، میزان مالکیت خودرو و... می‌باشد. در بسیاری از اوقات برای این‌کار از روش‌های آمارگیری منزل به منزل استفاده می‌شود.
- توزیع سفر
- انتخاب نحوه سفر
- تخصیص شبکه
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ N.J. Garber and L.A. Hoel, Traffic & Highway Engineering, 3rd Edition, Brooks/Cole Thompson Learning, Pacific Grove, CA, USA. ISBN 0-534-38743-8
- ↑ Mannering, F. W. Kilareski, and S. Washburn. Principles of Highway Engineering and Traffic Analysis. 4th ed. , John Wiley & Sons, Inc. , 2008 (978-0-470-29075-0).
- ↑ Meyer, Eric J Miller. Urban Transportation Planning, McGraw-Hill, 2nd edition, 2000
- ↑ Modal Split (Mode Choice)
- ↑ Network Assignment