برآغوش

روستای براغوش از طرف شمال به کوهستان براغوش که ادامه رشته کوه‌های قوشاداغ می‌باشد مشرف است. از طرف شرق به روستای آلان و از طرف جنوب به روستاهای قیصرق و اسنق و شاهباغی یا ائل باغی و از طرف غرب به شهر مهربان مرتبط است.

وسعت روستای براغوش بر8000 هکتار است بجز مناطق سنگلاخی و کوهستانی ،حدود 3800 هکتار مساحت زیر کشت و هموار را شامل می‌شود.

روستای براغوش در اوایل انقلاب جمعیتی بالغ بر 3200 نفر داشت. مهاجرت جمعیت جوان روستا به شهرهای بزرگ به ویژه تهران، تبریز و کرج جمعیت روستا را به حدود ۱۱۰۰ نفر کاهش داده است.

پیش از اسلام

برآغوش پیش از ورود اسلام در دامنه کوهی در نزدیکی اتمیان سفلی قرار داشت و با نام «بایرام کندی» شناخته می‌شد. زلزله شدیدی در دوران پیش از اسلام باعث از میان رفتن بخش بزرگی از جمعیت روستا شد.

دوران اسلامی

در دوران اسلامی روستا مجدداً در مکانی به فاصله ۲ کیلومتر از روستای قبلی رونق یافت. گفته می‌شود قسمتی از سپاه امام حسن (ع) در جنگی در تپه موسوم به حاج علمدار کشته شدند و یکی از سرداران سپاه در قلهٔ آن تپه و دیگری در گورستان ورودی روستا بنام گورستان [شهیدلر]به خاک سپرده شدند. این سردار علمدار یا پرچمدار سپاه بود و علم سپاه در بالین وی به خاک سپرده شد. به همین علت نام روستا ابتدا به «علم بر آغوش» و بعدها با گسترش روستا به سمت شرق به «آلان براغوش» تغییر پیدا کرد.

آثار تاریخی

آثار تاریخی این روستا شامل حاج علمدار مابین مهربان و روستای براغوش، مسجد شیخ کریم و مسجد هفت دختران می باشد. از آثار طبیعی و گردشگری می توان به وجود کوهستان که برکت روستا می‌باشد وجود محلهای دیدنی ئوکوز داغی، دین گئجه، دربند حسنک، یوموری تپه و برجی درقسمت جنوب شرقی که قبلاً منطقه قلعه را احاطه کرده بود و ... نام برد.

• «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
• کتاب آلان براغوش، نوشته رضا شریف مهر
• کتاب نزهع القلوب حمداله مستوفی