بالت‌ها

آدام فن برمن نخستین کسی بود که در سدهٔ یازدهم از نام بالتیک به مفهوم کنونی‌اش یادکرد. در ۱۸۴۰ میلادی بزرگان ژرمن‌تبار دولت لیوونی از نام بالت‌ها برای اشاره به خود استفاده‌کردند. در ۱۸۴۵ گئورگ هاینریش فردیناند نسلمان پیشنهاد داد تا زبان‌های لیتوانیایی و لتونیایی را در شاخه‌ای جداگانه به نام بالتیک بگنجانند.

بالت‌ها قبیله‌هایی هندواروپایی بودند که در کرانه‌های جنوب خاوری دریای بالتیک و در شمال رودهای دنیپر و دائوگاوا و کرانه‌های خاوری رود ویستولا می‌زیستند. به دلیل ساختار گیتاشناسانهٔ محل استقرار بالت‌ها که پوشیده از مرداب‌ها و دریاچه‌ها بوده‌است، این مردمان به نوعی انزوای جغرافیایی دچار شدند که سبب‌شده‌است تا برخی ویژگی‌های زبان نخستین هندواروپایی در نزدشان باقی‌مانده‌است.

نخستین‌بار در سال ۹۸ میلادی، یک تاریخ‌نگار رومی به نام تاسیتوس از وجود قبیله‌ای در کرانهٔ دریای بالتیک نام برده‌است که پیشه‌شان گردآوری کهربا بوده‌است. در سده‌های دوازدهم و سیزدهم میلادی، درگیری‌های داخلی، دست‌اندازی‌های پومرانی‌ها، لهستانی‌ها و شوالیه‌های تتونیک به منطقهٔ بالت‌ها، سبب نابودی و آسیمیله‌شدن بسیاری از اسلاوهای غربی شد.

Wikipedia contributors, "Balts," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Balts&oldid=605133021 (accessed June 1, 2014).