اینترانت ملی

از جمله اینترنت‌های ملی می‌توان به گلو در اسکاتلند، کوآنگ‌میونگ در کره شمالی، شبکه ملی اطلاعات در ایران و رونت در روسیه اشاره کرد. همچنین کوبا، میانمار و چین دارای اینترانت‌های ملی منحصر به خود هستند. کشور سوئد نیز شبکه اینترانت داخلی خود را برای ارتباط ایمن بین دستگاه های دولتی استفاده می کند.

نحوه قطع دسترسی به اینترنت جهانی و تشکیل اینترانت ملی در جزئیات متفاوت است. برای مثال چین دیوار آتش بزرگ را طراحی کرده‌است، اما وبگاه‌های چینی از خارج این کشور قابل دسترسی هستند. اینترانت ملی کره شمالی به شکلی است که اکثریت وبگاه‌های این کشور از بیرون قابل دسترسی نیستند و تنها تعداد محدودی از آن‌ها قابل مشاهده است.

شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین در سال ۲۰۱۳ گفته‌است «نیروهای چین‌ستیزِ غربی همواره بیهوده کوشیده‌اند تا از اینترنت برای سرنگون کردن چین سوءاستفاده کنند… توانایی ما در ایستادن سر موضع خود و پیروزی در نبرد بر سر اینترنت، رابطهٔ مستقیمی با امنیت سیاسی و ایدئولوژیک کشورمان دارد.» همچنین ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در سال ۲۰۱۴ گفت که «اینترنت را سازمان سیا اختراع کرده و بنابراین جزئی از توطئهٔ ضد روسیه است»

از جمله دلایل ایجاد اینترانت ملی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نظارت گسترده
• قطع دسترسی به رسانه‌های بیرونی
• کاهش هزینه‌ها
• کاهش حمله‌های اینترنتی از بیرون
• استقلال شبکه‌ای
• کنترل بیشتر بر ارتباطات درون‌کشوری

• سانسور و نظارت اینترنتی بر پایه کشور