ایالت ملاکا

پیشه بومیان مالاکا ماهیگیری است. در پیرامون ۱۴۰۰ میلادی شاهزاده‌ای به نام پارامسوارا از سوماترا بدینجا گریخت و یک سلطنت را بنیاد نهاد.

در ۱۴۱۴ این شاهزاده به اسلام می‌گرود و نام خود را به راجه اسکندر شاه می‌گرداند.

نظر به جای استراتژیک ملاکا این منطقه به زودی به گذری معتبر بدل می‌گردد و کوچندگانی چینی نیز در آنجا سکنی می‌گزینند. با مرگ راجه اسکندر شاه پسرش سلطان محمد شاه جای پدر را می‌گیرد.

جایگاه برجسته ملاکا برمهای‌ها را در دهه‌های ۱۴۴۰ و ۱۴۵۰ میلادی اندیشهٔ دست‌یازیدن بدان سامان افکند ولی تازش‌های آنان به جایی نرسید. فرمانروایان ملاکا روابطی نزدیک با چین داشتند و پیوندهایی نیز میان خاندان پادشاهی دو کشور برپا می‌گشت.

در ۱۵۱۱ میلادی آلفونسو د آلبوکرک پرتغالی بر ملاکا چیره شد و این سامان به استعمار پرتغالیان درآمد. سلطان محمود شاه واپسین شاه ملاکا به مناطق درونی شبه جزیره پناه برد و به جنگ با پرتغالی‌ها پرداخت. ولی سرانجام شکست خورد و با خانواده‌اش به سوماترا گریخت و همانجا درگذشت.

در ۱۶۴۱ هلندی‌ها ملاکا را از پرتغالیان با جنگ گرفتند. در ۱۸۲۴ هلند ملاکا را به بریتانیا تسلیم نمود. و سرانجام ملاکا به اتحاد مالایی یا مالزی آینده پیوست.

ملاکا پس از پرلیس و پنانگ سومین ایالت کوچک مالزی‌است.

ملاکا از شمال به ایالت نگری سمبیلان و از جنوب به ایالت جوهور محدود می‌شود.

ملاکا در جنوب شبه جزیره مالایا و در کرانهٔ تنگه مالاکا جای گرفته‌است.

مرکز ملاکا شهر ملاکا است که مرکز تاریخی آن از تاریخ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۰۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌است.

فرماندار این ایالت به صورت سنتی در واقع یک سلطان است.

• تاریخ مالزی
• شبه جزیره مالایا