ایالت‌های اتریش

بورگن‌لاند

کرنتن

نیدراسترایش

اوبراسترایش

زالتسبورگ

اشتایرمارک

تیرول

تیرول

فورآرلبرگ

وین

بخش عمدهٔ ایالت‌های اتریش علیا، اتریش سفلی، وین و بورگنلند در دره دانوب واقع شده است و بنابراین تقریباً به طور کامل از زمین‌های قابل دسترسی و حاصلخیز تشکیل شده است. در مقابل، پنج ایالت دیگر این کشور در رشته‌کوه‌های آلپ واقع شده‌اند. به همین دلیل این ایالت‌ها برای کشاورزی نسبتاً نامناسب هستند. همچنین زمین‌های این مناطق برای صنایع سنگین و تجارت راه دور نسبتا نامطلوب است. بنا به دلایل مذکور، جمعیت جمهوری اتریش کنونی، از دوران ماقبل تاریخ در چهار ایالت فوق‌الذکر متمرکز بوده است. پرجمعیت‌ترین ایالت اتریش، ایالت-شهر وین است که قلب تنها کلان‌شهر اتریش محسوب می‌شود. اتریش سفلی با وجود اینکه حومهٔ وین را در بر می گیرد، از نظر تراکم جمعیت در رتبهٔ چهارم قرار دارد. این به دلیل این است که مناطق وسیعی از زمین‌های این ایالت عمدتاً کشاورزی است. ایالت آلپ تیرول، ایالت کمتر آلپی اما از نظر جغرافیایی دورافتاده‌تر کارینتیا، و ایالت غیرآلپی اما تقریباً منحصراً کشاورزی؛ و بورگنلند، کم‌تراکم‌ترین ایالت‌های اتریش هستند. ایالت کوهستانی ثروتمند فورارلبرگ به دلیل اندازهٔ کوچک، مکان ایزوله و فرهنگ آلمانیش متمایز آن، نامتعارف به‌شمار می‌رود.

فهرست زیر از سازمان آمار اتریش، جمعیت ایالات را در ۱ ژانویه ۲۰۱۵ مشخص می‌کند. مساحت‌ها برحسب کیلومتر مربع، تراکم جمعیت بر حسب نفر در هر کیلومتر مربع بیان بیان شده است. طبق تعاریف این آمار، یک شهر جامعه‌ای است که طبق قانون اتریش به عنوان شهر تعریف شده است. همچنین «شهرستان» جامعه‌ای است که توسط قانون به عنوان «شهر» شناخته نمی‌شود. بسیاری از شهرهای اتریش دارای جمعیتی در حدود ده هزار نفر هستند. برخی از آنها حتی کوچکترند.

نه ایالت (Bundesländer) اتریش به ترتیب حروف الفبا عبارتند از:

هر ایالت اتریش دارای یک مجلس قانونگذار منتخب به نام Landtag و یک دولت ایالتی (Landesregierung) به ریاست فرماندار (<i id="mwAWs">Landeshauptmann</i> یا <i id="mwAWw">Landeshauptfrau</i>) است. انتخابات هر پنج سال یکبار (شش سال در اتریش علیا) برگزار می‌شود. قانون اساسی ایالتی، به‌همراه موارد دیگر، روند تخصیص کرسی‌های دولت ایالتی به احزاب سیاسی را تعیین می‌کند. اکثر ایالت‌ها دارای سیستم نمایندگی متناسب با تعداد نمایندگان در لندتاگ هستند. Landeshauptmann توسط Landtag انتخاب می شود، اگرچه در عمل فرماندار رهبر اکثریت حزب یا ائتلاف در Landtag است.

وین، پایتخت اتریش، علاوه بر این که یک شهر است؛ نقش مضاعف «بوندسلند» را نیز ایفا می کند. شهردار دارای رتبهٔ فرماندار ایالتی است، در حالی که شورای شهر به عنوان Landtag نیز عمل می‌کند. با این حال، طبق قانون اساسی شهرداری، تجارت شهری و ایالتی باید از هم جدا باشد. از این رو، در حالی که شورای شهر و لندتاگ دارای اعضای یکسانی هستند، جلسات جداگانه‌ای برگزار کرده و هرکدام از این ارگان‌ها دارای یک رئیس جداگانه است. در جلسهٔ شورای شهر، نمایندگان فقط می‌توانند به امور شهر بپردازند. هنگامی که جلسه در در قامت یک Landtag برگزار می‌شود؛ نمایندگان فقط مجاز به پرداختن به امور ایالتی هستند.

از آنجایی که در اتریش به ایالت‌ها اختیارات قانونگذاری کمی داده شده است؛ فدرالیسم در اتریش عمدتاً تئوری قلمداد می‌شود. قانون اساسی فدرال در ابتدا تمام اختیارات قانونگذاری را به ایالت‌ها اعطا کرده بود، اما بسیاری از این اختیارات متعاقبا سلب شد و در حال حاضر تنها تعداد کمی باقی مانده است. از این میان می‌توان به برنامه‌ریزی کدهای منطقه‌بندی، حفاظت از طبیعت، شکار، ماهی‌گیری، کشاورزی، حفاظت از جوانان، برخی مسائل عمومی. بهداشت و رفاه و حق اخذ برخی مالیات‌ها اشاره نمود.

همهٔ موضوعات دیگر، از جمله قوانین جزایی، قانون مدنی، حقوق شرکت‌ها، بیشتر جنبه‌های قانون اقتصادی، دفاع، بیشتر مسائل آموزشی و دانشگاهی، مخابرات و همچنین بخش بزرگی از سیستم مراقبت‌های بهداشتی توسط قوانین فدرال تنظیم می‌شوند. همچنین هیچ نظام دادگستری‌ای در ایالت‌ها وجود ندارد، زیرا قانون اساسی فدرال، نظام دادگستری را به عنوان یک موضوع منحصراً فدرال تعریف کرده است. این تمرکز از سیستمی تاریخی پیروی می‌کند که در آن قدرت مرکزی در زمان امپراتوری عمدتاً در وین متمرکز بود.

با این حال، فرماندار ایالت (Landeshauptmann) مسئول اداره بسیاری از قوانین اداری فدرال در داخل ایالت مربوطه است. به همین دلیل این پست به یک موقعیت سیاسی مهم تبدیل شده است. علاوه‌بر این، صلاحیت‌های ایالتی شامل قوانین منطقه‌بندی، مسائل برنامه‌ریزی و تدارکات عمومی در سطح منطقه‌ای است که وزن قابل‌توجهی به سیاست دولت می‌افزاید. به عنوان مثال، مواردی وجود داشته است که ایالت‌ها توانسته‌اند پروژه‌های مورد تأیید دولت فدرال را مسدود کنند. برای نمونه یک تونل راه آهن که قرار بود در زیر Semmering ساخته شود.

ایالت‌های اتریش به طور رسمی و عملی دارای درجهٔ خودمختاری بسیار کمتری نسبت به ایالت‌های آمریکایی یا آلمانی هستند. با این حال، اتریشی‌ها تمایل دارند که با شور و اشتیاق با سرزمین مربوطه خود همذات‌پنداری کنند و اغلب از حکومت مستقل کمی که ایالت‌هایشان دارند دفاع می کنند. اینکه اتریشی‌ها خود را به عنوان مثال اول تیرولی و سپس اتریشی بدانند، بی‌سابقه نیست.

مرزهای ایالت‌های کنونی براساس سرزمین‌های سلطنتی اتریش-مجارستان برپا شده‌اند. اتریش-مجارستان یک قلمرو چندقومی گسترده بود؛ که هستهٔ آلمانی زبانِ آن، با نام «جمهوری اتریش» پس از انحلال سلطنت دوگانه در پایان جنگ جهانی اول پدیدار شد.

ایالت‌های اتریش علیا و اتریش سفلی اساساً معادل آن چیزی هستند که از سال‌های ۱۷۸۳ و ۱۷۸۴ دو نیمهٔ خودمختار آرشیدوک‌نشین اتریش بودند. این شاهزاده‌نشین مرکز تاریخی امپراتوری را تشکیل می‌داد. سالزبورگ با دوک‌نشین سابق اتریش-مجارستان سالزبورگ (شاهزاده-اسقف اعظم سابق) هم‌ارز است. به همین ترتیب، ایالت کارینتیا از دوک‌نشین کارنتیا ، ایالت اشتایریا از دوک‌نشین اشتایرا ، و ایالت تیرول از کنت‌نشین تیرول منشأ می‌گیرد. زمانی که اتریش به شکل کنونی پدیدار شد، این کشورها مجبور شدند بخشی از سرزمین‌های‌شان را به ایتالیا و یوگسلاوی واگذار کنند. ایالت فورآرلبرگ از سال ۱۸۶۱ بخشی نیمه‌خودمختار از شهرستان تیرول محسوب می‌شود.

دولت‌شهر وین تا سال ۱۹۲۱ بخشی از اتریش سفلی بود. ایالت بورگنلند از منطقه‌ای عمدتاً آلمانی زبان تشکیل شده است که پادشاهی مجارستان تا سال ۱۹۲۱ و پس از جنگ جهانی اول، و در پی معاهدات تریانون و سن ژرمن آن لایه؛ مجبور به واگذاری آن به جمهوری اول اتریش شد.

• توزیع کرسی‌ها در Landtage اتریش
• شهرستان‌های اتریش
• پرچم‌های ایالت‌های اتریش
• نشان‌های ایالت‌های اتریش
• ISO 3166-2:AT
• فهرست ایالت‌های اتریش بر اساس تولید ناخالص داخلی
• فهرست ایالت‌های اتریش بر اساس شاخص توسعهٔ انسانی