اکسیژن‌درمانی

اکسیژن درمانی در شرایط حاد و مزمن و برای بیماری‌های خاص ریوی، داخل و خارج بیمارستان انجام می‌گردد و روش‌های به‌کارگیری آن به شرایط بیمار بستگی دارد.

1. اکسیژن درمانی با استفاده از دستگاه هایپرباریک (استفاده از اکسیژن خالص با فشاری بیشتر از یک اتمسفر) جهت ترمیم بافت‌ها و عملکرد طبیعی بدن.
2. سیستم‌های جریان کم

• کانولای بینی
• کاتتر بینی
• ماسک ساده و ماسک ونچوری
• چادر اکسیژن

۳. سیستم‌های جریان زیاد

• نبولایزر تزریق گاز

1. ذات الریه شدید
2. حمله شدید در بیماران مبتلا به آسم
3. سندرم زجر تنفسی یا رشد غیرعادی سلول‌های انشعابی ریوی
4. بیماری مزمن انسدادی ریه یا COPD
5. آمفیزم ریوی

1. رفع خستگی ناشی از تنگی تنفس
2. بهبود خواب در افرادی که از ناراحتی تنفسی رنج می‌برند
3. افزایش طول عمر در افراد مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریوی

این کار توسط یک الکترود عقربه‌ای گرمایشی کوچک انجام می‌گیرد. با گرم تر شدن خون شریانی، خون بیشتری در مویرگ‌ها به جریان درآمده و اکسیژن از طریق غشایی به‌داخل الکترود روی پوست انتشار می‌یابد. جریان الکتریکی ایجاد شده توسط الکترود اندازه‌گیری و فشار اکسیژن در نمایشگر به تصویر درمی آید.

در صورت استنشاق این گاز با غلظت ۱۰۰٪ و به‌طور پیوسته، شاهد آزردگی مخاط راه‌های هوایی و اختلال در عملکرد مژک‌های تنفسی می‌باشیم. سرانجام این پیوستگی علائم گلودرد، سرفه، عطسه، تنگی تنفس و سوزش زیر جناغی در هنگام تنفس را به همراه می‌آورد.

• درمان با اکسیژن پر فشار

• Mechem CC, Manaker S.Hyperbaric oxygen therapy. (2011). Available in uptodate.com

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «اکسیژن درمانی». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۲.

• اکسیژن تراپی چیست ؟
• بکارگیری اکسیژن در درمان بیماری حاد انسداد ریوی