مردم اونکی

بعضی‌ها عقیده دارند اونکی‌ها یا مردم اونک به مردم شیوی‌ای می‌رسند که در سده‌های پنجم تا نهم در محدوده خنگان بزرگ زندگی می‌کردند. با این حال سرزمین مردم اونکی بین سیبری، دریاچه بایکال و رود آمور است. زبان اونکی که به خانواده زبان‌های تونگوزی-منچویی تعلق دارد که بسیار شبیه به زبان مردم اون و مردم نگیدال است که در سیبری زندگی می‌کنند.

به‌طور سنتی اونکی‌ها چوپان و شکارچی بوده‌اند اما امروزه به دو گروه بزرگ تقسیم شده‌اند و مشاغل مختلفی را دنبال می‌کنند. از جمله این مشاغل شکار و پرورش گوزن، شبانی گاوان و اسبان و همچنین کشاورزی است. اونکی‌ها در مکانی زندگی می‌کنند که جنگل‌های سردسیری یا تایگا وجود دارد. آن‌ها از چوب درخت توس یا پوست گوزن شمالی برای خود سرپناه می‌سازند. هنگامی که اونکی‌ها کوچ می‌کنند فقط اجزای جداشدنی سرپناهشان را با خود می‌برند. در زمستان که فصل شکار است، فقط یک یا دو چادر اونکی (موسوم به چوم) در هر اردوگاه دیده می‌شود ولی در سایر مواقع سال تعداد آن‌ها بیشتر است.