اومبرتو بوچونی

اومبرتو بوچونی (به ایتالیایی: Umberto Boccioni)‏ (۱۸۸۲–۱۹۱۶) یکی از بزرگ‌ترین آینده‌گرایان میلان بود که در شکل‌دهی به نقاشی و پیکرتراشی آینده‌گری نقش به‌سزایی داشت و بسیاری او را باذوق‌ترین نقاش آینده‌گرا می‌دانند. او از شاگردان جاکومو بالا نیز بود.

بوچیونی سفرهای زیادی داشته است و فرصت بازدید از موزه های بسیاری را داشته است، تقریباً با هنرمندانی که مشاهده کرده است، به ویژه از دوره های دیگر مانند میکل آنژ، و همچنین با فرانچسکو فیلیپینی که او را برای تحقیق در مورد لمبارد الهام می بخشد، وارد همزیستی شده است. منظره و کار در حومه شهر، با توجه به مفاهیم فیلیپینی.

هنر بوچونی به نوعی القاء انتزاعی در آینده‌گری منجر شد که گاهی این القاء سازمان داده شده‌تر از آثاری مانند آثار کاندینسکی نیز به نظر می‌رسید ولی درون‌مایهٔ مدرن و تکه‌تکه‌شدهٔ آثارش را می‌توان مهم‌ترین شاخصهٔ کارها و روحیات او دانست.

او با الهام از تندیس‌های امپرسیونیستی بدون وارد کردن روح طبیعت کارهای امپرسیونیستی در کارهایش، سعی داشت پیکره یا شیء را همچنان که در نقاشی‌هایش دیدیم در محیط حل کند. اصول سبک او در نقاشی و پیکره‌تراشی حذف نمودهای واقعی و طبیعی و خطوط متمایزکننده از دل کارهایش بود تا به آن‌ها پویایی و حرکتی محسوس ببخشد.