هوشیدر
هوشیدر یا اوشیدر نام نخستین موعود زردشتیان است، که بنابر روایت مزدیسنا، سی سال مانده به پایان سدهٔ دهم از هزارهٔ زردشت ظهور خواهد کرد، بدین ترتیب که دوشیزه‌ای پاکدامن، از تخمهٔ زردشت، که در دریاچه کیانسه (هامون) باقی مانده، بی‌آنکه به شوی رفته باشد، بار می‌گیرد و کودکی به نام هوشیدر از او زاده می‌شود. در سی سالگیِ او خورشید ده شبانه روز در اوج آسمان - در همان جایی که اول خلقت بود - می‌ایستد و در پایان این هزاره هوشیدر به پیامبری برانگیخته می‌شود. در عهد هوشیدر پادشاهی به نام بهرام ورجاوند سرکار است که ایران را نجات خواهد داد. همچنین در پاره‌ای از سرودهای زرتشت نام سه سوشیانت به‌طور پیوسته که پس از هر هزاره ظهور می‌کنند آمده‌است.
ریشه نام
در نوشته‌های اوستایی از Uxshyat-ereta اوخش یَت اِرِتَه یاد می‌شود که نخستین سوشیانس است. در نوشته‌های پارسی میانه نگارش این نام خورشیتدر یا اوشیتر است و امروزه به گونهٔ اوشیدر یا هوشیدر درآمده است که گاهی واژهٔ بامی به معنای درخشان به آن افزوده می‌شود. هوشیدربامی به معنای هوشیدر درخشان است.
در اوستا، فروردین یشت در بندهای ۱۲۸ و ۱۲۹ چنین آمده‌است: «به فروهر اوخشیت ارته مقدس درود می‌فرستیم»
در ادبیات فارسی دری، شیذر یکی از نامهای خداوند یکتا آمده است.
منابع
- فرهنگ اساطیر واشارات داستانی در ادبیات فارسی، تألیف محمد جعفر یاحقی، انتشارات سروش - چاپ دوم، ۱۳۷۵ - مدخل هوشیدر