انرژی تعامل

در فیزیک انرژی تعامل سهمی از کل انرژی است که در اثر تعامل میان دو شی به وجود آمده. معمولاً انرژی تعامل بستگی به موقعیت نسبی اشیاء دارد. برای مثال رابطهٔ مقابل: ${\displaystyle Q_1{Q}_2/(4\pi {ϵ}_0\mathrm{\Delta }r)}$

${\displaystyle \mathrm{\Delta }{E}_{int}=E(A,B)-\left(E(A)+E(B)\right)}$

• ${\displaystyle E(A)}$
  و ${\displaystyle E(B)}$
  انرژی اشیاء جدا شده یا مونومرها هستند.
• ${\displaystyle E(A,B)}$
  انرژی اشیاء متصل شده یا دایمر هستند.

برای سیستم‌های بزرگتر، متشکل از اشیاء Nء، این رابطه می‌تواند به رابطهٔ مجموع انرژی تعامل گسترده (به انگلیسی: total many-body interaction energy) تعمیم یابد که در زیر بیان گشته:

${\displaystyle \mathrm{\Delta }{E}_{int}=E(A_1,A_2,..,A_N)-\sum _{i=1}^{N}E(A_i)}$

یکی از اشکال‌های این رابطه این است که انرژی تعامل نهایی معمولاً بسیار کمتر از کل انرژی است که از آن محاسبه شده، بنابراین شامل عدم قطعیت نسبی بسیار زیادی است. همچنین در محاسبات شیمیایی کوانتومی و هنگام استفاده از محاسبات توابعی اتم محدود متمرکز(به انگلیسی: finite atom centered basis functions) اشتباهات در محاسبات مجموعه اساس انطباق(به انگلیسی: basis set superposition error) منجر به دستگاری نتایج توسط دانشمندان و تثبیت مصنوعی(به انگلیسی: artificial stabilisation) می‌شود.