اندرو جانسون
اندرو جانسون (به انگلیسی: Andrew Johnson) (زاده ۲۹ دسامبر ۱۸۰۸ – درگذشته ۳۱ ژوئیه ۱۸۷۵) هفدهمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از حزب دموکرات بین سال‌های ۱۸۶۵ تا ۱۸۶۹ میلادی بود.
اندرو جانسون | |
|---|---|
| هفدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا | |
| دوره مسئولیت ۱۵ آوریل ۱۸۶۵ – ۴ مارس ۱۸۶۹ | |
| معاون رئیس‌جمهور | خیر |
| پس از | آبراهام لینکلن |
| پیش از | یولیسیز سایمن گرانت |
| شانزدهمین معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا | |
| دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۸۶۵ – ۱۵ آوریل ۱۸۶۵ | |
| رئیس‌جمهور | آبراهام لینکلن |
| پس از | هانیبال هملین |
| پیش از | شویلر کولفکس |
| سناتور ایالات متحدهٔ آمریکا از تنسی | |
| دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۸۷۵ – ۳۱ ژوئیه ۱۸۷۵ | |
| پس از | ویلیام جی. براونلو |
| پیش از | دیوید ام. کی |
| دوره مسئولیت ۸ اکتبر ۱۸۵۷ – ۴ مارس ۱۸۶۲ | |
| پس از | جیمز سی. جونز |
| پیش از | دیوید تی. پترسون |
| فرماندار نظامی تنسی | |
| دوره مسئولیت ۱۲ مارس ۱۸۶۲ – ۴ مارس ۱۸۶۵ | |
| گمارنده | آبراهام لینکلن |
| پس از | ایشام جی. هریس |
| پیش از | ویلیام جی. براونلو |
| پانزدهمین فرماندار تنسی | |
| دوره مسئولیت ۱۷ اکتبر ۱۸۵۳ – ۳ نوامبر ۱۸۵۷ | |
| پس از | ویلیام بی. کمپل |
| پیش از | ایشام جی. هریس |
| عضو مجلس نمایندگان ایالات متحده از تنسی حوزهٔ حوزه انتخابیه اول تنسی | |
| دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۸۴۳ – ۴ مارس ۱۸۵۳ | |
| پس از | توماس آرنولد |
| پیش از | بروکینز کمپل |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۲۹ دسامبر ۱۸۰۸ رالی، کارولینای شمالی، کارولینای شمالی، ایالات متحده آمریکا |
| درگذشته | ۳۱ ژوئیهٔ ۱۸۷۵ (۶۶ سال) ایلیزابت‌تون، تنسی, تنسی، ایالات متحده آمریکا |
| آرامگاه | آرامگاه ملی آندرو جانسون گرینویل، تنسی |
| حزب سیاسی | حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا |
| دیگر عضویت‌های سیاسی | اتحادیه (۱۸۶۴–۱۸۶۸) |
| همسر(ان) | الیزا مک‌کاردل |
| فرزندان | مارتا چارلز مری رابرت اندرو |
| تخصص | خیاط |
| دین | مسیحی |
| امضا | |
زندگی‌نامه
اندرو جانسون، هفدهمین رئیس جمهوری آمریکا
پس از ترور لینکلن، اندرو جانسون، معاون اوکه از حزب دموکرات بود بر اساس قانون اساسی آمریکا سوگند ریاست جمهوری یادکرد. در آغاز طرفدار اندرو جکسون بود و چون او می‌اندیشید.
اندرو جانسون در رالی در ایالت کارولینای شمالی به دنیا آمد و در فقر بزرگ شد، در کودکی شاگرد یک خیاط بود، اما سرانجام از کار در آن خیاطی فرار کرد. او در گرینزویل تنسی مغازه خیاطی خودش را باز کرد و با الیزا مک کاردل ازدواج کرد. جانسون خواندن و نوشتن را نزد همسرش آموخت. او در مناظرات آکادمی ملی حضوری فعال داشت. پیش از رسیدن به ریاست جمهوری به عنوان شهردار، نماینده کنگره، سناتور، فرماندار تنسی و معاونت ریاست جمهوری آمریکا خدمت کرد. در عرصه سیاست سخنوری توانا بود، پشتیبان مردم عادی و منتقد اشرافیت مزرعه داربود. طی سال‌های دهه ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ میلادی در کنگره بود از طرح و لایحه مزرعه مجانی برای فقرا حمایت می‌کرد. در دوران بحران تجزیه طلبی، و حتی زمانی‌که تنسی اعلام جدایی کرد، جانسون همچنان در سنا ماند و این مسئله نزد شمالی‌ها از او قهرمانی ساخت، اما در عین حال باعث شد تا بسیاری از جنوبی‌ها به چشم خائن به او بنگرند. سال ۱۸۶۲ پرزیدنت لینکلن، جانسون را به فرماندهی نظامی تنسی منصوب کرد و جانسون از تنسی برای بازسازی ارتش استفاده کرد. سال ۱۸۶۴ جمهوری خواهان با این استدلال که «حزب متحد ملی» متعلق به تمام مردان وفادار و صادق است اندرو جانسون را که یک جنوبی و دموکرات بود، به عنوان نامزد معاونت ریاست جمهوری معرفی کردند. پس از ترور لینکلن، پرزیدنت جانسون کار بازسازی ایالتهای کنفدراسیون را از سر گرفت و این در حالی بود که جلسات کنگره در سال ۱۸۶۵ برگزار نمی‌شد. در این زمان جمعیت ایالات متحده آمریکا ۳۹ میلیون و ۸۱۸ هزار و ۴۴۹ نفر بود.
دوران بازسازی
اندرو جانسون، تمام کسانی را که سوگند وفاداری خوردند عفو کرد اما رهبران و ثروتمندان جنوب باید از رئیس‌جمهوری عفو ویژه دریافت می‌کردند. جمهوری خواهان رادیکال در کنگره برای تغییر برنامه جانسون بسرعت وارد عمل شدند و توانستند حمایت شمالیهایی را جلب کنند که از بر سر کار ماندن بسیاری از کسانی که پیش از جنگ از رهبران جنوبی‌ها بودند و همچنین اعمال محدودیت‌های پیش از جنگ در مورد سیاهان رضایت نداشتند. یکی از اقدامات رادیکال‌ها تصویب لوایحی در مورد برده‌های سابق بود. جانسون لوایح تصویب شده را وتو کرد. رادیکال‌ها توانستند رأی کافی را در کنگره برای تصویب این لایحه، برغم وتوی رئیس‌جمهوری گرد آورند. این نخستین بار بود که کنگره علی‌رغم وتوی رئیس‌جمهوری لایحه‌ای را به تصویب رساند. کنگره در نهایت لایحه قانون مدنی سال ۱۸۶۶ را تصویب کرد که بر اساس آن سیاهان به عنوان شهروند آمریکا پذیرفته می‌شدند و هر تبعیضی علیه آن‌ها ممنوع می‌شد. چند ماه بعد کنگره متمم چهاردهم قانون اساسی را تصویب کرد. در این متمم آمده بود که هیچ ایالتی نباید فردی را از زندگی، آزادی، یا مالکیت، بدون طی مراحل قانونی محروم کند. هیچ‌یک از ایالتهایی که پیش از جنگ عضو کنفدراسیون بودند بجز تنسی حاضر به پذیرش اصلاحیه نشدند. علاوه بر این دو شورش نژادی خونین در جنوب رخ داده بود. جانسون در جریان یک سخنرانی در غرب میانه با خشم حضار روبرو شد. پاییز همان‌سال، جمهوری خواهان رادیکال در انتخابات کنگره به پیروزی چشمگیری دست یافتند. در ماه مارس سال ۱۸۶۷، رادیکال‌ها طرح خود را برای بازسازی تصویب کردند و به اجرا درآوردند که بر اساس آن در ایالتهای جنوبی حکومت نظامی اعلام شد. آن‌ها همچنین با تصویب قوانینی محدودیت‌های جدیدی برای رئیس‌جمهوری ایجاد کردند و زمانی‌که جانسون، ادوین استنتون، وزیر جنگ کابینه را برکنار کرد، جانسون به زیر پاگذاشتن قانون و سوءاستفاده از قدرت متهم شد و مورد استیضاح قرار گرفت. اما جانسون در سنا تبرئه شد. سال ۱۸۷۵، وشش سال پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش، جانسون در انتخابات مجلس سنا از ایالت تنسی انتخاب شد و به واشینگتن بازگشت. اندرو جانسون چند ماه پس از آن در ژوئیه سال ۱۸۷۵ درگذشت.
منابع
- ↑ Milton, George Fort (1930). The Age of Hate: Andrew Johnson And The Radicals. New York: Coward-McCann. p. 80. ISBN 1-4179-1658-3. OCLC 739916.
As for my religion, it is the doctrine of the Bible, as taught and practiced by Jesus Christ.
- ↑ «اندرو جانسون». voanews.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳ مه ۲۰۱۲.
