انتقال خون

خونِ اهداکنندگان داوطلب واجد شرایط لازم (با انجام برخی پایش‌ها)، توسط مراکز انتقال خون جمع‌آوری می‌شود. سپس خون هدیه‌شده برای بررسی ایمنی و سلامت آن مورد آزمایش‌های غربالگری و تأیید سلامتی قرار گرفته و خونی که در این آزمایش‌ها، رد شود با شرایط خاص و با حفظ کامل ایمنی سوزانده و معدوم می‌گردد. خون و فراورده‌های خونی سالم به بانک خون مراکز درمانی تحویل و در مواقع نیاز برای یکی از بیماران نیازمند مصرف می‌شود. در بیشتر موارد اهدا کننده، بیمار مصرف‌کننده خون یا فراورده را هیچگاه ندیده و نمی‌شناسد.

انتقال خون برای درمان بسیاری از مشکلات پزشکی فرد دریافت‌کننده، مانند بیماری‌های خونی، سرطان و نیز درمان برخی جراحت‌ها و جراحی‌های بزرگ که در آن خون از دست رفته‌است، دارای اهمیت است. پزشکان با در نظرگرفتن علت و شدت کم خونی (هموگلوبین پایین)، بیماری و علائم آن، نیاز به انتقال خون را تعیین می‌کنند. همچنین انتقال پلاکت در صورت پایین بودن پلاکت‌های خون یا اختلال در عملکرد آن‌ها و انتقال پلاسما برای تأمین پروتئین‌های خون و توقف خونریزی ضرورت دارد.

موارد مصرف اصلی برخی فراورده‌های خونی به شرح ذیل می‌باشد: گلبول قرمز فشرده (Pack Cell): کم خونی‌ها، سرطان، اعمال جراحی، زایمان، تالاسمی پلاکت: سرطان، حین عمل یا بعد از اعمال جراحی طولانی همچون عمل قلب باز پلاسما: تعویض پلاسمای بیمار، نواقص فاکتورهای انعقادی و جلوگیری از خونریزی رسوب کرایو: نواقص بعضی فاکتورهای انعقادی

با وجود بررسی و آزمایش دقیق خون‌های اهدایی، انتقال خون برای فرد دریافت‌کننده خالی از خطر نیست. خطراتی که پیشامد آن‌ها به ندرت و درصد احتمال آن‌ها تابع عوامل مختلفی است از این قرارند:

• واکنش شدید به انتقال خون
• واکنش‌های دفاعی یا آلرژی
• واکنش‌های ملایم پوستی یا تب
• انتقال عوامل عفونت از جمله ویروس هپاتیت، اچ آی وی و باکتری‌ها در صورت رعایت نکردن مسائل بهداشتی.

• اهدای خون
• بانک خون
• سازمان انتقال خون ایران

• «انتقال خون (بروشور)» (pdf). وزارت بهداشت نیو ساوت ولز. می ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۶ نوامبر ۲۰۰۹.

https://web.archive.org/web/20160119115014/http://qbto.ir/index.php/home.html