انتساب تصادفی
انتساب تصادفی یا جانشینی تصادفی یک روش آزمایشی برای اختصاص موضوع به رفتارهای مختلف است. بینش پسین انتساب تصادفی اینست که با تصادفی‌شدن رفتار انتساب، گروهی که بدان رفتارهای مختلفی نسبت‌داده می‌شود، تقریباً برابر خواهد شد و در نتیجه هر تأثیری که بین رفتار گروه‌ها مشاهده شود، می‌تواند به تأثیر رفتار مربوط باشد و خاصیت موارد موجود در گروه نیست.
در طراحی آزمایش، انتساب تصادفی شرکت‌کنندگان آزمایش یا رفتار و گروه‌های رفتار و کنترل کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که هر اختلافی در داخل و بین گروه‌ها اصولی نیست. انتساب تصادفی تضمین نمی‌کند که گروه‌ها «هماهنگ» و معادلند، و فقط بیان می‌دارد که هر تفاوتی به دلیل شانس و تصادف روی داده است.
انتساب تصادفی، با ایجاد گروه‌های مشابه، مقایسه در آزمایش‌ها را آسان می‌کند. مثلاً شبیه به مقایسه «سیب با سیب» و پرتقال با پرتقال می‌شود.
انتساب تصادفی
- قدم اول: با مجموعه‌ای از نمونه‌ها کار را آغاز کنید. مثلاً ۲۰ نفر.
- قدم دوم: روشی برای انتساب تصادفی تعبیه کنید که کاملاً مکانیکی باشد (مثلاً پرتاب سکه).
- قدم سوم: به یک گروه موضوعاتی با «سربرگ» اختصاص دهید: گروه کنترل. موضوع «خطوط» را به گروه دیگر اختصاص دهید: گروه آزمایش.
نمونه
آزمایشی با یک گروه رفتار و یک گروه کنترل را در نظر بگیرید. فرض‌کنید برای ۵۰ نفر مورد آزمایش قرار گرفته‌اند (۲۵ نفر با چشمان آبی و ۲۵ نفر با چشمان قهوه‌ای). اگر آزمایش‌کننده تمام افراد چشم‌آبی را به گروه رفتار و تمام افراد چشم‌قهوه‌ای را به گروه کنترل اختصاص دهد، یک‌طرفه خواهند بود. در زمان آنالیز نتایج، باید به این سؤال رسیدگی شود که آیا علت یک تأثیر مشاهده شده به کارگیری شرایط آزمایشی بوده یا ریشه آن به رنگ چشم وابسته بود.
با انتساب تصادفی، به‌طور تصادفی رفتار یا کنترل بودن، به اعضا اختصاص داده می‌شود و در نتیجه اگر علت یک شانس مشاهده شده، تصادفی یا رفتار آزمایشی باشد، احتمال تشخیص بیشتر خواهد بود.
اگر گروهی که به‌طور تصادفی انتساب شده‌است، با میانگین مقایسه شود، درخواهید یافت که آن‌ها از نظر آماری متفاوتند، اگرچه آن‌ها از گروه یکسان منتسب شده بودند. برای توضیح آماری این ایده باید گفت، اگر یک آزمون معناداری آماری در گروه‌های به‌طور تصادفی انتساب شده، به کار روند، تا اختلاف بین میانگین نمونه و فرض صفر آزمایش شود که آیا با میانگین جامعه یکسان است، با داشتن احتمال توزیع، فرض صفر گاهی «رد» می‌شود، که این غیر محتمل می‌باشد. در نتیجه گروه به اندازه کافی در متغیرهای تست‌شده مختلف خواهد بود، تا از نظر آماری نشان دهد آن‌ها از جامعه یکسانی به‌دست نیامده‌اند، اگرچه، به‌طور رویه‌ای، آن‌ها از گروه کلی یکسانی انتساب شده بودند. در مثال بالا، استفاده از انتساب تصادفی موجب انتسابی به گروه می‌شود که دارای ۲۰ فرد چشم‌آبی و ۵ فرد چشم‌قهوه‌ای در یک گروه می‌باشد. در انتساب تصادفی این یک حالت نادر است، اما امکانش وجود دارد، و زمانی که این اتفاق روی دهد، ممکن است اندکی شک به فرضیه آزمایشی بیفزاید.
از آن‌جا که بیشتر تست‌های آماری نیاز به فرضیه یک جامعه نمونه‌گیری‌شده تصادفی مستقل دارند، انتساب تصادفی روش انتساب مورد نظر می‌باشد، زیرا کنترل تمام خواص اعضای نمونه را فراهم می‌کند و اساس ریاضیاتی تخمین احتمال برابری گروهی ویژگی‌های جذاب را امکان‌پذیر می‌نماید. می‌توان برای اتخاذ نتیجه بهتر از روش‌های نمونه‌گری آماری دیگری نیز استفاده کرد.
منابع
- ترجمه از ویکی‌پدیا انگلیسی