انتزاع تغزلی
انتزاع تَغَزُلی (lyrical abstraction) شیوه‌ای از نقاشی وابسته به هیجان‌نمایی انتزاعی در دو دههٔ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ است. به این شیوه «انتزاع‌گرایی غِنایی» هم گقته شده‌است. از ویژگی‌های این مکتب شور شاعرانه و بهره‌گیری از رنگ‌های تابناک است.
انتزاع‌گرایی تغزلی نه تنها با جنبش‌های حجم‌گرایی (کوبیسم) و فراواقع‌گرایی (سوررئالیسم) که قدیمی‌تر از آن بودند در تقابل بود بلکه با انتزاع‌گرایی هندسی نیز تقابل داشد.
البته اصطلاح انتزاع‌گرایی تغزلی در برخی متون معنایی تقریباً مبهم دارد و در نوشته‌های مختلف با مفاهیم متفاوتی به کار رفته است ولی به‌طور کل به جنبه‌های عمدتاً شهودی (در مقابل هندسی) فرم‌های نقاشی انتزاعی به ویژه آثار مربوط به هیجان‌نمایی (اکسپرسیونیسم) انتزاعی و هواخواهان آن اطلاق می‌شود. از این اصطلاح غالباً برای توصیف کاربرد آزادانه و افراطی و پرتجمل رنگ استفاده می‌شود.
جستارهای وابسته
- رنگ‌افشانی (تاشیسم)
منابع
- Carmean، E.A. Toward Color and Field، Exhibition Catalogue، Houston Museum of Fine Arts، 1971.
- ↑ برابرنهاده فرهنگستان زبان فارسی.