اسپیدی

هدف اسپیدی کاهش زمان بارگذاری صفحات وب است. این کار از طریق اولویت بندی و تسهیم کردن انتقال منابع فرعی یک صفحه وب صورت می‌گیرد به طریقی که تنها یک ارتباط برای هر کلاینت نیاز است. رمزگذاری TLS بخش جدایی ناپذیر در پیاده‌سازی اسپیدی است، و در طراحی آن انتقالات به صورت gzip یا DEFLATE فشرده شده‌اند (برخلاف HTTP، که headerها فشرده نیستند). علاوه بر این، سرورها بجای اینکه منتظر درخواست‌های جداگانه برای هر منبع صفحه بمانند به آن‌ها اشاره کرده یا آن‌ها را به سمت کلاینت می‌فرستند.

SPDY جایگزین HTTP نمی‌شود بلکه نحوه ارسال درخواست‌ها و پاسخ‌ها را تغییر می‌دهد. این بدان معنا است که تمامی نرم‌افزارهای فعلی سمت سرور می‌توانند بدون تغییر مورد استفاده قرار بگیرند اگر تنها یک لایه انتقال منطبق با SPDY در جای مناسب قرار بگیرد. وقتی درخواست‌های HTTP بر روی اسپیدی فرستاده می‌شوند، پردازش شده توکن بندی شده، ساده‌سازی شده و فشرده می‌شوند. برای مثال، هر نقطه پایانی در ارتباط اسپیدی سابقه اینکه چه هدرهایی در درخواست‌های پیشین فرستاده شده‌اند را نگاه می‌دارد و می‌تواند از دوباره فرستادن هدرهایی که تغییر نکرده‌اند جلوگیری کند؛ آن‌هایی که باید فرستاده شوند هم به صورت فشرده فرستاده می‌شوند. گروه کاری IETF در حال برنامه‌ریزی برای کار بر روی HTTP 2.0 می‌باشد و اسپیدی یکی از کاندیداها برای شروع کار است.

مکانیزم Server Push محتوا را بدون توجه به وجود کش موجود Push کرده که نتیجه آن هدر رفتن پهنای باند است. راه حل این مشکل استفاده از روش Server Hint است.

SPDY یک پروتکل نسخه بندی شده‌است. در فریم‌های کنترلی آن ۱۵ بیت برای مشخص شدن نسخه پروتکل اختصاص داده شده‌است. نسخه ۱ پروتکل SPDY دیگر استفاده نمی‌شود. نسخه فعلی SPDY نسخه ۲ می‌باشد، در حالی که SPDY نسخه ۳ در مرورگر کروم نسخه ۱۹ و بالاتر، با هدف جایگزین شدن به جای نسخه ۲ در نسخه ۲۲ این مرورگر، در حال تست می‌باشد. مرورگر فایرفاکس در نسخه ۱۵ از SPDY نسخه ۳ پشتیبانی می‌کند. تغییرات SPDY نسخه ۳، کنترل جریان، بروز رسانی دیکشنری فشرده‌سازی، و حذف فضای تلف شده از بعضی از فریم‌های خاص به همراه رفع ایرادهای جزئی می‌باشد.

مرورگر Google Chrome و Chromium از SPDY پشتیبانی می‌کنند. می‌توانید sessionهای SPDY را از آدرس chrome://net-internals/#events&q=type:SPDY_SESSION%20is:active مشاهده نمایید. فایرفاکس از نسخه ۱۱ و SeaMonkey از نسخه ۲٫۸ از SPDY پشتیبانی می‌کنند.

در ۵ مارس ۲۰۱۵ (۱۴ اسفند ۱۳۹۳) ۳٫۶٪ وب سایت‌ها از اسپیدی استفاده می‌کنند. تا مارس ۲۰۱۲ (اسفند ۱۳۹۰) سایت‌های کمی هستند که از SPDY استفاده می‌نمایند. بعضی از سرویس‌های گوگل (برای مثال جستجوی گوگل، Gmail و دیگر سرویس‌هایی که SSL برایشان فعال شده) وقتی قابلیت SPDY موجود باشد از آن استفاده می‌کنند.
تبلیغات گوگل نیز از سرورهایی که SPDY را پشتیبانی می‌کنند عرضه می‌شوند.
twitter از مارج ۲۰۱۲ (اسفند ۱۳۹۰)، SPDY را بر روی سرورهای خود فعال کرده و خود را تبدیل به دومین سایت بزرگی که SPDY را مورد استفاده قرار داده، کرده‌است.
در مارس ۲۰۱۲ (اسفند ۱۳۹۰) وب سرور کد باز Jetty پشتیبانی از SPDY را در نسخه ۷٫۶٫۲ خود اعلام کرده، در حالیکه دیگر پروژه‌های کد باز دیگر نیز در حال کار برای پشتیبانی کردن از SPDY هستند. مثل node.js، آپاچی، curl و nginx.
در آوریل ۲۰۱۲ (فروردین – اردیبهشت ۱۳۹۱) گوگل بسته‌هایی را برای پشتیبانی از SPDY برای وب سرور آپاچی عرضه کرده که باعث شده سایت‌های کوچکتر هم از این تکنولوژی بهره‌مند شوند.

در ژوئیه ۲۰۱۷ (مرداد۱۳۹۶) ماژول http2 برای کنترل پنل محبوب WHM یا همان سی پنل نیز فعال گردید

ویکی‌پدیا انگلیسی