اثر پیش زمینه

اثر پیش‌زمینه وقتی روی می‌دهد که قرار گرفتن در معرض یک محرک، ناخواسته و ناخودآگاه، در پاسخ به محرک بعدی تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، چنانچه ابتدا کلمه دکتر به شخصی گفته شود و بعد از او بخواهند که با حرف «پ» یک کلمه بگوید به احتمال قوی کلمه پرستار یا پزشک را خواهد گفت تا مثلاً پرتقال.

اثر پیش‌زمینه به کلمات محدود نمی‌شود. کارها و اعمال ما توسط رویدادها و محرک‌هایی پیش‌زمینه‌سازی می‌شوند که ما از آنها آگاه نیستیم. در آزمایشی که به سال ۱۹۹۶ توسط روان‌شناس جان بارگ John Bargh در دانشگاه نیویورک انجام شد از دو گروه از دانشجویان خواسته شد تا با کلماتی به هم ریخته جمله سازی کنند. یک گروه از دانشجویان با کلماتی جمله می‌ساختند که با مفهوم پیری در ارتباط بود. وقتی کار دانشجویان تمام شد از آنها خواستند تا به اتاقی در انتهای سالن بروند. وقتی زمان رفتن به انتهای سالن را در هر دو گروه اندازه گرفتند مشخص شد که گروهی که جملاتی مربوط به پیری ساخته بودند به شکلی مشخص، آرام‌تر مسافت را پیمودند. در پژوهشی دیگر در دانشگاه ییل مشخص شد که هنگام گفتگو و مصاحبه، حتی در دست گرفتن یک لیوان نوشیدنی گرم یا سرد می‌تواند بر نظر افراد دربارهٔ شخص مخاطب تأثیر بگذارد. در این پژوهش مشخص شد شرکت‌کنندگانی که لیوان قهوهٔ گرم در دست داشتند مخاطب خود را مثبت‌تر و گرمتر ارزیابی کردند.

حتی یک حرکت ساده دست یا سر یا یک ژست می‌تواند تصمیمات و افکار ما را تحت تأثیر خود قرار دهد. در آزمایشی به سال ۱۹۸۰ که با عنوان «تأثیر حرکت سر بر متقاعد شدن» The Effects of Over Head Movements on Persuasion منتشر شد. گری ولز (Gary L. Wells) و ریچارد ای. پتی (Richard E. Petty) از شرکت کنندگان در آزمایش خواستند که با هدفون به پیامی صوتی گوش دهند. به آنها گفته شد که هدف آزمایش بررسی کیفیت صدای هدفون است. از نیمی از آنها خواسته شد که در هنگام گوش دادن به پیام سر خود را بالا و پایین کنند (حرکتی شبیه به تأیید) و از نیمی دیگر خواسته شد که سر خود را به چپ و راست تکان دهند (حرکتی شبیه به نفی). وقتی روانشناسان نظر شرکت کنندگان را دربارهٔ درستی پیامی که گوش دادند پرسیدند، آنهایی که سرشان را به علامت تأیید بالا و پایین می‌کردند بیشتر تمایل به پذیرش پیام داشتند تا آنهایی که در هنگام گوش کردن سرشان را به چپ و راست تکان می‌دادند.

در آزمایشی دیگر در دانشکده روان‌شناسی دانشگاه نیوکاسل که در سال ۲۰۰۶ تحت عنوان «احساس تحت نظر بودن میل به کمک و مشارکت را افزایش می‌دهد» منتشر شد اثر پیش زمینه به خوبی مشخص است. این آزمایش ۱۰ هفته طول کشید و شرکت کنندگان آن اعضای دانشکده روان‌پزشکی دانشگاه نیوکاسل بودند. از اساتید خواسته شده بود که با رضایت و میل خود مبلغی را بابت استفاده از قهوه‌ای که در ساعات کاری مصرف می‌کنند در صندوق کمک به دانشکده بریزند. در هر هفته در بالای صندوق بدون اطلاع شرکت کنندگان تصویری نصب می‌شد که یا تصویر گل بود یا تصویر چشمان کسی که به روبرو خیره شده بود. بعد از اتمام آزمایش مشخص شد که چنانچه تصویر بالای صندوق تصویر کسی باشد که به نظر می‌رسد به فرد در حال پول انداختن در صندوق زل زده‌است مبلغ مشارکت نسبت به زمانی که تصویر بالای صندوق گل است افزایش می‌یابد. نمودار این آزمایش نشان می‌دهد که در هفته اول که تصویر چشمانی کاملاً باز به افراد شرکت کننده زل زده‌است مبلغ مشارکت ۷۰ سنت به ازای یک لیتر شیر است. اما در هفته دوم که تصویر گل در بالای صندوق قرار دارد مشارکت به حدود ۱۵ سنت به ازای یک لیتر شیر تنزل می‌کند. و به همین ترتیب تا هفته دهم.

مطالعات در زمینه اثر پیش‌زمینه نشان می‌دهند که محرک‌های زیادی در همهٔ محیط‌ها قرار دارند که ما از آنها آگاه نیستیم اما تأثیرات مؤثری بر افکار و اعمال ما دارند. این محرک‌ها و تاثیراتشان از لحظه‌ای به لحظه دیگر در تغییر هستند. یک نسیم خنک در یک روز گرم ممکن است باعث کمی خوش‌بینی و مثبت‌اندیشی شما در آنچه در حال ارزیابی هستید شود. وضعیت عفو مشروط یک نفر در برابر قاضی در یک دادگاه ممکن است تحت تأثیر یک چای گرم، یک نوشیدنی یا هر محرک دیگری قرار گیرد.