ابوعبدالله جنیدی
ابوعبدالله محمّد بن عبدالله شناخته شده به جْنَیدی شاعر ایرانی دوزبانهٔ دستگاه صاحب بن عباد بود. او به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرود. محمد عوفی او را از برترین ادیبان و نمونه‌ای از فاضلان می‌داند و نیرومند در نظم و نثر می‌خواند. ثعالبی هم در یتیمةالدهر از او یاد کرده است. شعر زیر از اوست:
| شب‌گیر صبوح را ز سرگیر | بر بانگ خروس و نالهٔ زیر | |
| خورشید که برزند سر از کوه | آن به که خورد ز جام تشویر | |
| از جام به جامهٔ شبانگاه | وز جامه به جام رو به شب‌گیر | |
| شیراست غذای کودک خرد | شیره‌است غذای مردم پیر |
منبع
- محمد دبیر سیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
- لغتنامه دهخدا