آگراندیسور

تمامی آگراندیسورها از یک منبع نور، که معمولاً یک لامپ روشنایی است، یک کندانسور یا شیشه مات و یک لنز مخصوص تشکیل شده‌اند. نور لامپ بعد از عبور از کندانسور یا شیشه مات به نگاتیو می‌رسد. نگاتیو به وسیلهٔ یک سیستم نگهدارنده به صورت ثابت در زیر این نور و قبل از لنز قرار دارد.
آگراندیسور را در تاریکخانه بر روی میز محکم و بدون لرزشی قرار می‌دهند. بعضی از آگراندیسورهای تجاری خود شامل محفظهٔ تاریکِ جداگانه‌ای هستند که کار در نور روز را امکان‌پذیر می‌سازد.

فاصله کلاهک هر آگراندیسوری با میزی که کاش کاغذ (وسیله ای که کاغذ عکاسی در آگراندیسور روی آن قرار میگیرد) روی آن قرار می‌گیرد، متغیر و قابل تنظیم است. این قابلیت باعث دستیابی به اندازه‌های مختلفی از تصویر و چاپ می‌شود.

کار عملی

با قرار دادن نگاتیو در محل خود و روشن نمودن منبع نور تصویر ناواضحی از نگاتیو را بر روی صفحه کاغذ خواهیم داشت. برای بدست آوردن اندازه دلخواه صفحه مذکور یا کلاهک را (بسته به طراحی کارخانه) بالا و پایین می‌بریم. بعد با دسته تنظیم محل لنز، تصویر را فوکوس کرده به انجام تست میزان نور پرداخته و چاپ اصلی را انجام می‌دهیم.

• لایکا،
• دورست،
• دان کو،
• مئوپتا،
• کروکس،
• بسلر،
• اومگا،
• فوجی ماتو،
• بئوگن،

• کاغذ عکاسی،
• چاپ عکس سیاه و سفید،

کتاب‌ها

فارسی:

• پاکدل، محمد جواد (۱۳۶۰). تاریکخانه عکاسی. تهران: ماهنامه عکاسی مردمک. ص. ۲۰۷.
• شفائیه، دکتر هادی (۱۳۷۲). فن و هنر عکاسی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی تهران. ص. ۲۸۱. شابک ۹۶۴-۴۴۵-۱۰۴-X.
• عباسی، اسماعیل (۱۳۸۵). فرهنگ عکاسی. تهران: سروش. شابک ۹۶۴-۳۷۶-۴۱۰-۹.
• عریضی، مرتضی (۱۳۵۹). روش نوین عکاسی. تهران: امیرکبیر. ص. ۱۵۸.
• گل گلاب، دکتر داریوش (۱۳۷۰). بررسی فنی عکاسی. ج. ۲ جلدی. تهران: جهاد دانشگاهی.