آرامگاه سید علاءالدین حسین

مقبره سید علاءالدین حسین مربوط به سدهٔ ۱۰ ه‍.ق است و در شیراز، فلکه آستانه واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۱۶ با شمارهٔ ثبت ۳۰۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

این زیارتگاه و آستانه دارای گنبدی بلند است که با آیینه‌کاری آذین یافته‌است. ساختمان بنای کنونی مربوط به سده دهم ه‍.ق است که بعدها چندین بار بازسازی و تزیین شده‌است. تاریخ ساخت بنا ۹۴۳ ه‍.ق است که بر پایه دستور قتلغ خان حاکم ایلخانی بنیاد نهاده شده‌است. از برون و درون آرامگاه و سنگ‌نبشته های آن آشکار می‌گردد که در دوره شاه طهماسب یکم صفوی نیز تعمیراتی در این مکان انجام گرفته‌است. گنبد کنونی آن در سال ۱۳۳۱ خورشیدی ساخته شده‌است.

کتیبه بالای حرم به خط ثلث است و نام نگارنده آن سیاوش است و سروده‌ای نیز در بالای آن بدین صورت وجود دارد:

بنای اصلی بقعه را قتلغ خان ساخته که در عهد مغول و تیموریان یعنی اواخر قرن هشتم یا اوایل قرن نهم والی شیراز بوده است. این بنا در اواسط دوران صفویه احیا شد.

در زمان صفویه فردی به نام میرزاعلی که اهل مدینه بوده نسبت به احداث بنا اقدام می‌کند که دوباره تخریب می‌شود. بنای اصلی فعلی توسط خلیل سلطان ذوالقدر حاکم فارس (891 تا 926 هـ.ق) در زمان سلطنت شاه اسماعیل صفوی احداث و به استناد کتیبه تاریخی موجود در حرم سال 923 هـ.ق تزئینات ساختمان به پایان رسید.