آب فسیل

آب فسیل (انگلیسی: Fossil water) یا آب دیرینه به پهنه‌ای قدیمی از آب گفته می‌شود که برای هزاران سال در فضایی دست‌نخورده که معمولاً یک سفره آب زیرزمینی است جای گرفته باشد. دریاچه زیریخی مانند دریاچه وستوک در جنوبگان و حتی آب‌های قدیمی در سیاره‌های دیگر را می‌توان از انواع دیگر آب‌های فسیل برشمرد.

یونسکو آب زیرزمینی فسیل را به این صورت تعریف می‌کند: آبی که معمولاً هزاران سال پیش و اغلب در شرایط اقلیمی متفاوت از امروز، در زیر زمین ذخیره شده‌است.

برآورد می‌شود که بیشتر آب‌های فسیل طی دوره‌های پلیستوسن و هولوسن (۴۰٬۰۰۰ تا ۱۰٬۰۰۰ سال پیش) در زمین نفوذ کرده‌اند. تشکیل برخی از منابع آب‌های فسیل در ارتباط با ذوب یخ‌ها پس از آخرین بیشینه یخچالی است. سن‌سنجی آب زیرزمینی با اندازه‌گیری میزان غلظت ایزوتوپ‌های پایدار مشخص شامل تریتیوم و ایزوتوپ‌های اکسیژن و مقایسه مقدار آن‌ها با غلظت‌های مشخص آن در مقیاس زمانی زمین‌شناسی انجام می‌شود.