مقیدمقیَّد به لفظ مطلقِ محدود شده به سبب قید اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفمقیَّد، اسم مفعول از باب تفعیل و به معنای دارنده قید و محدودیت است. بنابراین، به هر مطلقی که با افزودن قیدی، دایره شمول آن محدود گردد، مقید می‌گویند؛ با به بیان دیگر، مقید لفظی است که معنای آن قابلیت شیوع و ارسال دارد، امّا به واسطه آمدن قیدی، دایره شمول آن محدود گردیده است، از این رو بالفعل، بعضی از افراد را شامل نیست؛ برای مثال، «العالم» هر چند شامل همه افراد عالم است، اما قید «العادل» دامنه شمول آن را محدود می‌نماید. [۹]
تقنین اصول الفقه، عبدالبر، محمد زکی، ص۱۴۵.
[۱۱]
اصول الفقه، خضری، محمد، ص۲۲۴.
[۱۳]
معالم الدین و ملاذ المجتهدین، صاحب معالم، حسن بن زین الدین، ص۱۵.
[۱۴]
الوصول الی کفایة الاصول، شیرازی، محمد، ج۳، ص۲۲۳.
[۱۷]
اصول الفقه، ابو زهره، محمد، ص۱۵۷ ص۱۵۹.
[۲۳]
تهذیب الاصول، سبزواری، عبدالاعلی، ج۱، ص (۱۵۰-۱۴۷).
[۲۴]
الوجیز فی اصول الفقه، زحیلی، وهبه، ص (۲۰۷-۲۰۶).
۲ - پانویس۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۸۷، برگرفته از مقاله «مقید». رده‌های این صفحه : مطلق و مقید
|