فرائدکلام دارای لفظ بی همتا در فصاحت را فرائد گویند. ۱ - تعریف«فرائد» از انواع اسلوب بدیعی قرآن است که به فصاحت اختصاص دارد، نه بلاغت . «فرائد» جمع «فرید» به معنای مروارید است. هرگاه لفظی بی همتا در کلام بیاید که همچون مرواریدی بی نظیر در گردنبند بدرخشد و دلیل بر عظمت و فصاحت کلام و ظرافت بیان و نمایانگر اصالت لفظ در عربی باشد؛ به آن «فریده» و به چنین کلامی «فرائد» گفته می‌شود؛ به طوری که اگر از کلام حذف شود، بر فصیحان گران خواهد آمد؛ ۱.۱ - نمونه قرآنیمانند: ۱. لفظ «حصحص» در (الآن حصحص الحق)؛ ۲. لفظ «الرفث» در (احل لکم لیلة الصیام الرفث الی نسآئکم)؛ ۳. لفظ «فزع» در (حتی اذا فزع عن قلوبهم)؛ ۴. لفظ «خائنة الاعین» در (یعلم خائنة الاعین). [۶]
بستانی، بطرس، ۱۸۹۸ - ۱۹۶۹، محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة، ص۶۸۲.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «فرائد». |