شاذشاذّ به معنی نادر و مقابل مشهور است. عنوان شاذّ در فقه گاه با قول به کار می رود و گاه با قرائت و در علم درایه همراه حدیث به کار می رود. ۱ - قول شاذّبه نظریه مخالف مشهورِ فقها، قول شاذ اطلاق می شود. ۲ - حدیث شاذّمراد از «حدیث شاذ» نزد فقها حدیثی است که فقها بدان عمل نکرده اند؛ هر چند روایت صحیح و بدون معارض باشد. ۳ - قرائت شاذّمراد از «قرائت شاذّ» قرائتی از قرآن است که خلاف قرائت متواتر و مشهور باشد. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، ص۵۸۶. رده‌های این صفحه : اصطلاحات حدیثی | اصطلاحات فقهی
|