جثه (مفردات‌نهج‌البلاغه)جُثَة (به ضم جیم و فتح ثاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای بدن و جسد، است که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص رحلت خودش از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجُثَة (به ضم جیم و فتح ثاء) به معنای بدن و جسد، آمده است. چنان‌که در لغت گفته می‌شود: «الجثّة: شخص الانسان.» واژه «جثّ» در اصل به معنای قلع و کندن است. چنان‌که گفته می‌شود: «جثّه جثّا: قلعه.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با رحلت خویش می‌فرماید: «و ستعقبون منّی جثّة خلاء ساکنة بعد حراک و صامته بعد نطق.» همچنین آن حضرت در بیانی دیگر فرموده است: «انظروا الی النملة فی صغر جثتها.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جثه»، ص۲۰۲. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|