تواطوتواطو یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای تساوی یک کلی در صدق بر افرادش است. ۱ - توضیح اصطلاحهر گاه یک کلی بر تمام مصادیق خود به گونه‌ای یکنواخت و مساوی صدق کند، چنین نوع کلی را «متواطی» و تساوی در صدق را «تواطؤ» می‌نامند؛ مانند انسان که بر زید، بکر و عمرو به صورت برابر صدق می‌کند، چرا که نمی‌توان گفت: «زید در ماهیت انسانی خود (حیوان ناطق بودن) از بکر انسان‌تر است»، بر خلاف نور که به طور یکسان بر مصادیقش صدق نمی‌کند، زیرا نور خورشید در نور بودن خود شدیدتر از نور شمع است؛ یعنی «در درجه نور بودن» اختلاف دارند. [۱]
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۲، ص۹.
[۳]
تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق، ص۲۷.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق). • مظفر، محمدرضا، المنطق. • تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «تواطو»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۲/۱۱. |