تغیر مسیر یافته از - تام
زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

تام (مفردات‌نهج‌البلاغه)





تام (به فتح تاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای به آخر رسیدن و کامل شدن اجزاء چیزی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در سرزش کردن اهل عراق، از این واژه استفاده نموده است.


۱ - مفهوم‌شناسی



تام (به فتح تاء) به معنای به آخر رسیدن و کامل شدن اجزاء چیزی، آمده است. ظاهرا «تمام» در اجزاء گفته می‌شود و «کمال» در اوصاف. واژه‌ی «اتمام» نیز به معنای به آخر رساندن است.

۲ - کاربردها



امام (صلوات‌الله‌علیه) در مذمت و سرزنش اهل عراق فرموده است: «یا اهل العراق فانّما انتم کالمراة الحامل حملت فلمّا اتمت املصت و مات قیّمها و طال‌ تایّمها ... ای اهل عراق شما مانند زن بارداری هستید که چون حامله شد، بچه‌اش را سقط کرد، همسرش مُرد، بی‌شوهر ماندنش زیاد شد.»
این بیان حضرت اشاره است به آن‌که «در شام نزدیک به پیروزی بودید ولی با نظر به حکمیت، مانند آن زن گردیدید، و طول خواهد کشید که به معاویه غلبه کنید، و حالت گذشته را به دست آورید.»
«استتمام» طلب تمام است.
امام (علیه‌السلام) همچنین در بیانی دیگر می‌فرماید: «اذا تمّ العقل نقص الکلام.»

۳ - تعداد کاربرد



این واژه بیست و هفت ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۴ - پانویس


 
۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۰۰، خطبه۷۱.    
۲. صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۰، حکمت۷۱.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۸۵، نامه۲۸.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۴۸، نامه۵۸.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۹۵، نامه۳۱.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۵، خطبه۱۸۳.    


۵ - منبع


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تام»، ص۱۷۷-۱۷۶.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.