تغیر مسیر یافته از - تئق
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

تئق (مفردات‌نهج‌البلاغه)





تَئق (بر وزن عقل) از مفردات نهج البلاغه، به معنای پُر شدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف اسلام از این واژه استفاده نموده است.


۱ - مفهوم‌شناسی



تَئق به معنای پُر شدن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «تئق الحوض: امتلا.»

۲ - کاربردها



امام (صلوات‌الله‌علیه) در توصیف اسلام فرموده است: «و هدم ارکان الضلالة برکنه و سقی من عطش من حیاضه و اتاق الحیاض بمواتحه؛ خداوند ضلالت را با رکن اسلام منهدم کرد و عطشان را از حوض‌های آن آب داد، و حوض‌ها را برای آب برداران پُر کرد.»
«ماتح»: کسی است که از حوض، آب بر می‌دارد.

۳ - تعداد کاربرد



این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۴ - پانویس


 
۱. ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۳۱.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۴، خطبه۱۹۸.    


۵ - منبع


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تَئق»، ص۱۶۹.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.