بغت (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَغت (به فتح باء و سکون غین) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ناگهان، ناگهانی و غافگیری می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با مرگ از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَغت (به فتح باء و سکون غین) به معنای ناگهان و ناگهانی و غافلگیرانه آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با مرگ فرموده‌اند: «فکان قد اتاکم بغتة فاسکت نجیّکم و فرّق ندّیکم و عفّی آثارکم و عطّل دیارکم؛ گویی مرگ ناگهان آمده، پس مناجات و گفتگوی شما را خاموش کرده، اجتماعتان را متفّرق و آثارتان را محو و خانه‌هایتان را از شما خالی گذاشته است.» همچنین آن حضرت (علیه‌السلام) در خطبه ۱۱۴، با این بیان: «و خافوا بغتة الاجل.» و در نامه ۳۱، با بیانی دیگر: «و لا یاتیک الّا بغتة.» از مرگ یاد نموده است. ۳ - تعداد کاربرداین واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَغَت»، ص۱۴۶. |