بسق (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَسَقَ (به فتح باء و سین) و بسوق یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ارتفاع و بلندی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان ویژگی‌های رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و ... از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَسَقَ (به فتح باء و سین) و بسوق، به معنای معنای ارتفاع و بلندی آمده است. چنان‌که در لغت گفته می‌شود: «بسق النخل بسوقا: ارتفعت اغصانه و طال». ۲ - کاربردهاامام (علیه‌السلام) در وصف رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده: «شجرته خیر الشجر نبت فی حرم و بسقت فی کرم؛ نسب او بهترین نسب است درخت نسب او در حرم بزرگی روئیده و در کرامتی بالا رفته است.» همچنین در نامه‌ای خطاب به معاویه نوشته است: «و متی کنتم یا معاویة ساسة الرعّیة و ولاة امر الامة بغیر قدم سابق و لا شرف باسق...؛ ای معاویه چه وقت مدّبر امور رعیت و چه زمانی والیان امر امّت بوده‌اید، بی‌آنکه سابقه اقدام خوبی و شرافت والائی، داشته باشید.» ۳ - تعدادکاربرداین واژه به صورت «بسقت - باسق» دوبار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَسَق»، ص۱۳۴. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|