بری (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَری (بر وزن عَقل) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تراشیدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص تبیین اوصاف متقین از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَری (بر وزن عَقل) به معنای تراشیدن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «بری السهم بریا: نحته.» ۲ - کاربردهاامام (علیه‌السلام) در خطبه همّام در اوصاف متقین فرموده است: «و امّا النهار فحلماء، علماء، ابرار، اتقیاء قد براهم الخوف بری القداح ینظر الیهم الناظر فیحسبهم مرضی و ما بالقوم من مرض؛ امّا در روز بردبارانند، دانایانند، نیکوکارانند، پرهیزکارانند خوف خدا آن‌ها را مانند تیرها تراشیده است نگاه کننده به آن‌ها نگاه کرده می‌پندارند مریض هستند، با آن‌که مرضی ندارند.» ۳ - تعداد کاربرداین کلمه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَری»، ص۱۳۲. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|