برد (مفردات‌نهج‌البلاغه)برد (به فتح باء و سکون راء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای معنای خنک و سرد می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) از این واژه، در مورد یکی از ویژگی‌های مورچه نسبت به ذخیره‌سازی مواد غذایی، استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَرد (بر وزن عقل) به معنای خنک و سرد آمده است. چنان‌که در لغت آورده‌اند: «البرد نقیض الحّر و البرودة نقیض الحرارة.» ۲ - کاربردهاآن حضرت (علیه‌السلام) درباره مورچه فرموده است: «تنقل الحبّة الی جحرها و تعدّها فی مستقّرها، تجمع فی حرها لبردها...؛ دانه را به لانه‌اش می‌برد و در قرارگاه خود آماده می‌کند، و در فصل گرما برای فصل سرما ذخیره می‌کند.» ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «برد»، ص۱۲۷. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|