بحبوحه (مفردات‌نهج‌البلاغه)بحبوحه (به ضم باء و باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای وسط می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص توصیف معارف قرآن کریم از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبُحبُوحه (به ضم باء و باء) به معنای وسط آمده است؛ چنا‌ن‌که گفته می‌شود: «بحبوحة المکان: وسطه.» ۲ - کاربردهاآن حضرت (علیه‌السلام) در وصف قرآن فرموده است: «فهو معدن الایمان و بحبوحته و ینابیع العلم و بحوره و ریاض العدل و غدرانه؛ قرآن معدن ایمان و مرکز آن و چشمه‌های علم و دریاهای آن است، و باغستان‌های عدالت و دریاچه‌های آن می‌باشد.» ۳ - تعدادکاربرداین کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بُحبُوحه»، ص۱۱۱-۱۱۰. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|