زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

انیت





انیت یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای مصدر جعلی انّ به معنای ثبوت است.


۱ - توضیح اصطلاح



اِنّیّت، مصدر جعلیِ اِنّ و به معنای وجود و ثبوت است. لِمّیّت مصدر جعلیِ لِم، وبه معنای علّیّت و سببیت است. این دو واژه در تبیین دو قسم برهان (انّی و لمّی) کاربرد دارند. حدوسط در قیاس برهانی اگر علت تصدیق ثبوت اکبر برای اصغر یا سلب اکبر از اصغر، هم در عقل و هم در خارج و نفس‌الامر، باشد قیاس مزبور را «برهان لمّی» گویند، چون مفید لمّیّت و علّیت حکم است، و اگر فقط علت تصدیق در عقل باشد «برهان انّی» گفته می‌شود، چون فقط مفید انّیّت و ثبوت حکم است.

۲ - مستندات مقاله



در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:


(۱) مظفر، محمدرضا، المنطق.    
(۲) خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس.    
(۳) ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الاشارات و التنبیهات.    

۳ - پانویس


 
۱. مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۳۶۲.    
۲. خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۳۶۲.    
۳. ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الاشارات و التنبیهات، ص۵۲.    


۴ - منبع



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «انیت»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۱/۱۶.    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.