انثی (مفردات‌نهج‌البلاغه)انثی یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای جنسیت ماده در مقابل جنسیت نر می‌باشد که در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص اشراف و احاطه‌ی علم خدواند بر آفرینش و ویژگی‌های تمام موجودات عالم بکار رفته است. فهرست مندرجات۲ - کاربردها ۳ - پانویس ۴ - منبع ۱ - مفهومشناسیانثی به معنای جنس ماده مقابل جنس نر، آمده است؛ خواه انسان باشد یا غیر آن. ۲ - کاربردهااز این مادّه پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است. [۱]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۴، حکمت۹۳.
[۲]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۳۶، خطبه۱۶۵.
[۳]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۸۶، خطبه۱۲۸.
آن حضرت (صلوات‌الله‌علیه) در محیط بودن خداوند می‌فرماید: «و یعلم مسقط القطرة و مقرّها و مسحب الذّرة و مجرّها و ما یکفی البعوضة من قوتها و ما تحمل الانثی فی بطنها؛ [۴]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۱، خطبه۱۸۲.
خدا عالم است به محّل افتادن قطره باران و قرارگاه آن، و می‌داند راهی را که مورچه‌ی ریز در آن رفته و کشیده شده است و می‌داند چقدر طعام به پشه ریز کافی است، و هر ماده در شکمش چه حملی دارد.»۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «انثی»، ص۸۶-۸۵. |