ادیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)ادیم به فتح الف، از مفردات نهج البلاغه به معنای چرم دباغی شده، چهار مرتبه در بیان نورانی حضرت امیر (علیه‌السلام) جهت بیان آینده‌ی کوفه، بنی امیّه و آفرینش زمین آمده است. ۱ - مفهومشناسیادیم عبارت است از چرم دباغی شده؛ و صفحۀ زمین و آسمان: «الادیم: الجلد المدبوغ ... و صفحة السماء و الارض» این لفظ چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۲ - کاربردهاآن حضرت (علیه‌السلام) دربارۀ آیندۀ کوفه فرموده: «کاّنی بک یا کوفه تمدّین مدّ الادیم العکاظی ...؛ ای کوفه گویا می‌بینمت که مانند چرم بازار عکاظ کشیده می‌شوی ظاهرا منظور از کشیده شدن دست به دست شدن در دست خریداران و فروشندگان است.» و نیز در خطبه هر دو در رابطه با بنی امیه آمده است. ۳ - آفرینش زمینحضرت علی (علیه‌السلام) راجع به خلقت زمین فرموده‌اند: «فسکنت من المیدان لرسوب الجبال فی قطع ادیمها» زمین در اثر رفتن ریشۀ کوه‌ها در تکه‌های سطحش از تلاطم آرام گرفت، این عبارت اخرای «وَ اَلْقیٰ فِی الْاَرْضِ رَوٰاسِیَ اَنْ تَمِیدَ بِکُمْ» می‌باشد. ۴ - پانویس۵ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ادیم»، ص۳۴-۳۵ |